Klaus Kinski

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Klaus Kinski, geboren Nikolaus Günther Nakszyński (Zoppot, Vrije Stad Danzig (thans Sopot, Polen), 18 oktober 1926 - Lagunitas, Californië, 23 november 1991) was een Duits acteur van Poolse afkomst. Kinski was zowel bekend om zijn intense rollen als om zijn temperamentvolle en agressieve karakter. Tot zijn bekendste rollen behoren rollen in de vijf films die hij heeft gemaakt met de Duitse regisseur Werner Herzog.

Klaus Kinski was de zoon van de Pools-Duitse apotheker Bruno Nakszyński en zijn vrouw Susanne Lutze, de dochter van een Duitse pastoor uit Danzig. Hij groeide op in Berlijn. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog diende Kinski bij de Deutsche Wehrmacht. Als krijgsgevangene zat hij echter een groot deel van de oorlog uit in een Brits kamp.

Na de oorlog keerde hij terug naar West-Duitsland, waar hij ging werken als toneelacteur. Dankzij zowel zijn talent als zijn wisselende humeur was zijn naam al snel gevestigd. Hij maakte vooral naam in verscheidene monologen, waarbij hij de werken van onder andere William Shakespeare en François Villon voordroeg. Rond deze tijd veranderde hij zijn naam naar Klaus Kinski. Hij vertrok al snel naar de film. In 1948 maakte hij zijn filmdebuut in de film Morituri, en in 1951 speelde hij een klein rolletje in zijn eerste Engelstalige film, Decision Before Dawn. In de jaren die daarop volgden toonde hij geen grote kieskeurigheid in zijn rollen: hij speelde in minstens 130 films, waaronder een groot aantal B-films, die ook door Kinski zelf werden omschreven als "troep". Zijn grote doorbraak in Duitsland kwam in de jaren zestig dankzij een reeks van Duitse verfilmingen van de verhalen van Edgar Wallace, waarin hij veelal de schurk speelde. Ook speelde hij in enkele spaghettiwesterns, waaronder For a Few Dollars More (Per qualche dollaro in più), en was hij te zien in Doctor Zhivago.

De internationale doorbraak kwam in de jaren zeventig en tachtig, dankzij zijn samenwerking met de Duitse regisseur Werner Herzog. De samenwerking duurde vijftien jaar en leverde vijf films op: Aguirre, der Zorn Gottes (1972), Woyzeck (1979), Nosferatu: Phantom der Nacht (1979), Fitzcarraldo (1982) en Cobra Verde (1987). De samenwerking tussen de twee verliep niet vlekkeloos, en de twee kwamen geregeld met elkaar in conflict. Een bekend voorbeeld is de moeizame productie van de film Aguirre, der Zorn Gottes. Een ruzie tussen Herzog en Kinski, die regelmatig van de filmset wegliep en dreigde met de productie te stoppen, liep op een gegeven moment zo hoog op dat Herzog enkel Kinski kon overtuigen te blijven door te dreigen eerst hem neer te schieten en daarna zichzelf als hij niet meewerkte. Hun haat-liefderelatie wist wel grote prestaties uit de twee te ontlokken: Aguirre, der Zorn Gottes, Nosferatu: Phantom der Nacht en Fitzcarraldo behoren volgens velen tot hun beste en bekendste films. In de documentaire Mein liebster Feind - Klaus Kinski ("Mijn beste vijand") uit 1999 blikt Herzog terug op hun samenwerking.

Kinski bracht in 1988 een autobiografie uit, Ich brauche Liebe (in het Engels uitgebracht onder de titel All I Need is Love en in 1997 opnieuw in gewijzigde versie uitgebracht onder de titel Kinski Uncut).

Kinski's laatste film was Kinski Paganini uit 1989, een biografische film over de Italiaanse vioolspeler Niccolò Paganini. Kinski speelde de hoofdrol en was tevens de regisseur van de film. In 1991 stierf Kinski op 65-jarige leeftijd aan een hartaanval. Zijn as werd uitgestrooid over de Grote Oceaan. Enkel zijn zoon Nikolai was hierbij aanwezig.

[bewerk] Huwelijk en kinderen

Kinski is drie keer getrouwd geweest en kreeg uit deze huwelijken drie kinderen, die alle drie acteurs zijn geworden. Het bekendst is waarschijnlijk zijn tweede dochter, Nastassja Kinski. De twee hadden echter slechts zelden contact.

Deze huwelijken zijn: