Hondje in de magnetron
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Hondje in de magnetron is een voorbeeld van een broodjeaapverhaal, en is dan ook niet waar[1]. Dit specifieke verhaal zou al vanaf middenjaren zeventig in verschillende varianten de ronde doen.
- Een oudere dame in de Verenigde Staten droogde altijd haar kleine hondje in de oven na het wassen. Op een gegeven moment kocht zij een magnetron. Na de volgende wasbeurt droogde zij haar hondje in de magnetron. Het hondje raakte oververhit van binnen uit, en liet helaas het leven. De vrouw klaagde vervolgens de fabrikant van de magnetron aan, en die werd door de rechter tot een hoge boete veroordeeld. Sindsdien staat op de gebruiksaanwijzing van een magnetron in de VS dat je het apparaat niet mag gebruiken om er honden in te drogen.
De grond van waarheid waarop dit verhaal is gebaseerd en waarom het vaak wordt doorverteld bestaat uit twee vooroordelen over de cultuur in de Verenigde Staten:
- Amerikanen denken nooit zelf na, alles moet ze expliciet worden verteld.
- Amerikanen slaan uit alles geld door mensen en bedrijven aan te klagen.
[bewerk] McDonald's
Dit verhaal is wellicht geïnspireerd door de McDonald's-zaak. De 79-jarige Stella Liebeck gooide in 1992 een kop koffie van McDonald's over zich heen. Ze eiste en kreeg een schadevergoeding van 2,2 miljoen euro, omdat de koffie te heet was. De hoogte van deze schadevergoeding werd gebaseerd op een dagomzet koffieverkopen voor McDonalds. Een aantal nuances achter dit verhaal zijn minder bekend. Ten eerste zijn schadevergoedingen in de Verenigde Staten vaak punitief bedoeld: het bedrijf wordt "gestraft", zodat dergelijke incidenten in de toekomst niet meer voorkomen. Ten tweede heeft mevrouw Liebeck behoorlijk lelijke tweedegraads brandwonden opgelopen. Ten derde had McDonalds al met meerdere van dit soort incidenten te maken gehad, maar deze altijd weten te schikken. Nu wilde de klaagster dat niet, en de jury, die dit ter ore kwam, besloot het bedrijf deze keer dan ook een harde tik op de vingers te geven.
