Harad

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Harad (Sindarijns: 'Zuiden') is een fictief land in het werk van J.R.R. Tolkien.

Het Sindarijnse woord is afgeleid van het Quenyaanse woord Hyarmen. Harad is de naam die in Gondor werd gegeven aan alle landen ten zuiden van de rivier de Harnen; een meer uitgebreide benaming was Haradwaith, "Landen van de Zuidelijke Volken".

Wanneer en hoe de woestijnstammen van Harad in Haradwaith terecht zijn gekomen is onbekend. Wel is bekend dat toen de Laatste Alliantie tussen mensen en Elfen Mordor versloeg, de Haradrim reeds voor Sauron vochten als trouwe volgelingen. De Haradrim werden later door de Zwarte Númeneoranen uit Umbar overheerst waardoor de steun aan de kwaadaardige Sauron bleef. In de Derde Era vochten de Haradrim vaak tegen Gondor op bevel van Sauron met als doel Gondor zodanig te verzwakken zodat hijzelf terug kon keren naar Mordor.

De Haradrim ( of Zuiderlingen ) zijn Duistere Mensen die Sauron dienen en een alliantie hebben met Mordor tegen het vrije Westen (o.a. Gondor, de aartsvijand van Harad en Rohan). Haradrim worden door Sauron begeerd door hun grote eenheden cavalerie (waar zijn eigen leger van Mordor een ernstig tekort aan heeft) en de grote oorlogsolifanten, de Mûmakil. In de oorlog van de Ring word een sterk leger Haradrim ingezet bij het beleg van Minas-Tirtih, waaronder een divisie cavelerie ( de leider word door de koning van Rohan gedood ) en vele Mumakíl.

Het gebied was volgens het bestek van de Dúnedain verdeeld in het Verre en het Nabije Harad en bevatte een lapwerk van kleine koninkrijken die alle herhaaldelijk, eigenlijk bijna voortdurend, tijdens de Derde Era met Gondor in oorlog waren. Na de Oorlog om de Ring werden de Haradrim echter door Aragorn Elessar verslagen, maar in de eerste decennia van de Vierde Era werd er opnieuw langs de Harnen gevochten.