Dissociatie (scheikunde)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dissociatie is in de biochemie of scheikunde een proces waarbij een groter deeltje in twee of meer kleinere uit elkaar valt.
Zouten, sommige moleculen en een aantal coördinatieverbindingen scheiden of vallen in oplossingen vaak uiteen in ionen, kleinere moleculen of radicalen. Dit uiteenvallen is over het algemeen omkeerbare: het geheel kan weer uit de delen worden samengesteld. Dissociatie is het tegenovergestelde van associatie of recombinatie.
De mate van dissociatie kan worden beschreven met de Kd-waarde, de evenwichtsconstante voor de dissociatiereactie. Voor de reactie
vinden we
![K_d = \frac{[A][B]}{[AB]}](../../../../math/b/e/e/bee17da58445b2d4f4cc4d8df8428591.png)
,
waarbij de rechte haken aangeven dat de concentratie of, voor gassen, de druk wordt aangeven.
Voorbeelden van dissociatie zijn:
- Het oplossen van een zuur in water: HNO3 → H+ + NO3 -
- Het oplossen van een base in water: NH3 + H2O → NH4+ + OH -
- Het waterevenwicht: H2O → H+ + OH -
- Het oplossen van een zout in water: Na2SO4 → 2 Na+ + SO4 2-
- Het uiteenvallen van het cobaltblauwe complex: CoCl4 2- → Co2+ + 4 Cl -
| Dit artikel is een beginnetje over scheikunde. U wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. |  |
