Concentratie (oplossing)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De concentratie c of sterkte van een oplossing geeft aan hoeveel stof er is opgelost per hoeveelheid oplossing (of oplosmiddel).
De sterkte van een suikeroplossing (in een kopje koffie) kan op twee manieren veranderd worden. Toevoeging van meer suiker verhoogt de concentratie, toevoeging van meer koffie verlaagt de sterkte door verdunning. Het is daarbij niet van belang hoe sterk de koffie is in die zin dat de andere stoffen in het mengsel ieder hun eigen, onafhankelijke concentratie hebben.
Een concentratie is dus altijd een relatief begrip dat is samengesteld uit twee hoeveelheden, namelijk van de opgeloste stof en de oplossing. Concentraties kunnen worden uitgedrukt in een vrij groot aantal eenheden omdat men de hoeveelheden ofwel in massa ofwel in mol ofwel in volume kan uitdrukken. Ook gemengde vormen komen voor, bijvoorbeeld de opgeloste stof in mol en het oplosmiddel in kilogram. Verschillende grootheden die concentratie uitdrukken, zijn:
- Molaire concentratie of kortweg concentratie, ook wel aangeduid als molariteit (verouderd)
- massaconcentratie
- molaliteit
- normaliteit (verouderd)
- massapercentage
- volumepercentage
- molfractie (ppm, ppb, ppt)
Omdat bij hoge concentraties de beschikbaarheid afneemt, gebruikt men in formules soms de chemische activiteit van een stof; bij lage concentraties kan hiervoor dus gewoon de concentratie ingevuld worden.
[bewerk] Dimensieloze concentraties
De keuze van een concentratiemaat houdt impliciet de keuze van een willekeurig (niet-nul) aftelpunt in. Bijvoorbeeld bij de concentratie is dat een oplossing van 1 mol opgeloste stof in 1 liter oplossing. In de thermodynamica is dat belangrijk omdat concentratie-effecten daar bij vookeur dimensieloos gemaakt worden door de concentratie uit te drukken als een fractie van deze afteltoestand.
