Carinus was de oudste zoon van Carus, en geboren omstreeks 250. Hij werd samen met zijn broer Numerianus door zijn vader tot Caesar benoemd in 282, vrij snel nadat deze keizer geworden was. Carinus was voorts in 283 eerst consul en werd daarna door zijn vader benoemd tot medekeizer. Carinus en zijn vader werkten goed samen als keizers, en toen Carus met Numerianus op veldtocht naar Perzië ging bleef Carinus achter om het westen te verdedigen.

Carus stierf echter op deze veldtocht, en Numerianus werd daarna tot medekeizer verheven. Dat was op zich niet zo'n probleem, want de broers hadden geen ruzie. Beiden namen ook de titel Britannicus Maximus aan na een succesvolle veldtocht in Britannia.

Numerianus stief echter plotseling in 284 aan een ziekte, en het leger benoemde Diocletianus als zijn opvolger. Carinus, bezig in Britannia, trok met zijn leger er naar toe, en versloeg onderweg bij Verona eerst de usurpator Marcus Aurelius Iulianus. Daarna trok hij verder, en bij de rivier Morava kwam het halverwege 285 tot een beslissende veldslag.

Het is niet duidelijk wie deze slag gewonnen heeft. Er bestaan twee varianten: in de eerste wint het leger van Carinus de slag, maar wordt deze gedood door een officier van wie hij de vrouw zou hebben verleid. In de tweede wint Diocletianus (mogelijk omdat Carinus' troepen hem verlaten) en wordt Carinus vermoord.

Carinus wordt gezegd een van de slechtste Romeinse keizers geweest te zijn, onder meer door zijn losbandigheid. Het is echter duidelijk dat veel negatieve berichten over hem propaganda van Diocletianus zijn.