Briek Schotte

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Albéric (Briek) Schotte, bijnaam IJzeren Briek (Kanegem, 7 september 1919 - Kortrijk, 4 april 2004) was een Belgisch wielrenner en ploegleider.

Hij won in zijn lange carrière tweemaal de Ronde van Vlaanderen (1942 en 1948) waaraan hij twintig maal deelnam, en werd twee keer wereldkampioen (1948 en 1950). Hij nam ook viermaal deel aan de Ronde van Frankrijk (1947 tot 1950) waarin hij in 1948 tweede eindigde achter Gino Bartali.

Door zijn hoekige, werkende stijl was Schotte het type-voorbeeld van de Flandrien. Hij werd de Laatste Flandrien genoemd. Een beeld van hem als wroetende renner siert het dorpsplein van Kanegem sinds 1997 (beeld van Jef Claerhout).

Na zijn actieve carrière als renner was hij nog een 30-tal jaar actief als ploegleider waar hij met zijn renners ook viermaal de Ronde van Vlaanderen won.

Briek Schotte stierf in 2004 op de dag van de Ronde van Vlaanderen en kreeg een begrafenis in stijl - hij werd de kerk binnen- en buitengedragen door acht wielergrootheden uit vier generaties, waaronder vier wereldkampioenen: Rik Van Looy, Benoni Beheyt, Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Freddy Maertens, Eric Leman, Sean Kelly en Frank Vandenbroucke. Een wielerwedstrijd, de GP Briek Schotte, is naar hem vernoemd, deze wordt gereden in Desselgem, een deelgemeente van Waregem.

Zijn graf is terug te vinden op de begraafplaats van Waregem , de stad waar hij ook ereburger van was. Schotte woonde jarenlang in deelgemeente Desselgem .

[bewerk] Externe links

• De man van ijzer
• Biografie op De Wielersite

Voorganger: Theo Middelkamp

Wereldkampioen wielrennen 1948

Opvolger: Rik Van Steenbergen

Voorganger: Rik Van Steenbergen

Wereldkampioen wielrennen 1950

Opvolger: Ferdi Kübler