Boventoonzang
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Boventoonzang, (Mongools: khuumi) ook keelzang genoemd, is een in Centraal-Azië ontwikkelde zangtechniek. Met name Mongolië en de Russische deelrepubliek Tuva staan bekend om hun keelzangers.
Door heel bewust gebruik te maken van formanten is het mogelijk om naast de door de stembanden veroorzaakte grondtoon, de boventonen - bij zang altijd harmonisch - daarvan zo te versterken dat er als het ware een extra stem ervaren wordt.
Door bijvoorbeeld een (lage) toon te zingen en de mondstand te veranderen: oe – oo – uu – eu – ie hoort men bij gelijkblijvende grondtoon een stijgende melodie. Boventoonzang vraagt veel oefening, stembeheersing en concentratie. Bij het boventoonzingen moet men als het ware zingen vanuit zijn rug, waarbij een zeer ontspannen houding en een goed contact met de vloer belangrijk is.
Boventoonzingen wordt veel gebruikt in combinatie met klankschalen.
[bewerk] CD's
- Borg Diem Groenveld, OM & OM, boventonen.nl 2001.
- Het Boventoontrio, Kentering, Barramundi barra 3.
- Huun-Huur-Tu: the Orphan’s Lament, Jaro 4204-2.
- Michael Vetter: Nocturne, Amiata Records ARNR 0293.
- Michael Vetter: Ancient Voices, Amiata Records ARNR 0192.
- Michael Vetter: Overtones, Spectrum SM 1038-50
- Meredith Monk: Do you Be, ECM Records 1336
- Okna Tsahan Zam: Shaman voices, a journey in the steppe, Buda records 3016822
- Mark van Tongeren: Paraphony, Ode Records CD MANU 2001
[bewerk] Literatuur
- Mark van Tongeren, Overtone Singing, Fusica ISBN 9080716324
- Saus, Wolfgang, Oberton Singen. Mit Lern-CD: Das Geheimnis einer magischen Stimmkunst., 2, Traumzeit-Verlag, Battweiler (2004), p. 132, ISBN 3-933825-36-9
