Al-Walid I
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Al-Walid ibn Abd al-Malik (Arabisch: الوليد بن عبد الملك) ook bekend als Al-Walid I (668 - 715) was een lid van de dynastie van de Omajjaden, die als kalief regeerde van 705 - 715.
Al-Walid I was de oudste zoon van Abd al-Malik en volgde hem op bij diens dood. Hij liet, net als zijn vader, het daadwerkelijke regeren over aan Al-Hajjaj bin Yousef. Zijn vertrouwen werd uitbetaald in de verovering van de streken Transoxianië, Sindh en Andalusië.
Al-Walid bleek een succesvol heerser te zijn. Hij bouwde ziekenhuizen, scholen en educatieve instellingen.
Hij renoveerde de Moskee van de Profeet in Medina. Hij bouwde Grote Moskee van Damascus op de plek waar toen de Basiliek van Johannes de Doper stond. In Aleppo bouwde hij de Grote Moskee van Aleppo.
Daarnaast stond al-Walid bekend om zijn vroomheid.
Al-Walid werd opgevolgd door zijn broer Suleiman.
