Abdij van Maubuisson
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De voormalige abdij van Maubuisson bevindt zich op het grondgebied van de gemeente Saint-Ouen-l'Aumône in het Franse departement Val-d'Oise, aan de linkeroever van de Oise.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis (tot de Franse Revolutie)
Dit klooster voor vrouwelijke cisterciënzers werd, onder de naam Notre-Dame-la-Royale, opgericht door koningin Blanca van Castilië, de moeder van de Heilige Lodewijk, in 1236. De kloosterkerk werd in 1244 ingewijd door Willem van Auvergne, bisschop van Parijs. Ten gevolge van de verergerende hartkwaal waaraan zij reeds enkele jaren leed, besloot koningin Blanca zich hier uit het openbare leven terug te trekken. Zij legde zelf de kloostergeloften af en overleed er op 12 november 1252 op de leeftijd van 64 jaar.
Door de royale schenkingen van de koningin én van haar zoon Lodewijk IX kon de kloostergemeenschap zonder zorgen leven en verder recruteren. De materiële welvaart van de abdij trok geldschieters aan. Onder hun rangen benoemde de Franse koning autonoom de nieuwe abdissen.
De eerste moeilijkheden kondigden zich aan rond het midden van de 14e eeuw. Gelegen in de brandhaard van zowel de Honderdjarige Oorlog als van de burgeroorlog tussen de Armagnacs en de Bourguignons, zag de abdij haar inkomsten verloren gaan in de algemene teloorgang van het economische leven in de Île-de-France. In 1357 verlieten de nonnen, op de vlucht voor de Jacquerie en plunderende huurlingenbendes (de Grandes Compagnies), hun abdij en zochten een toevlucht in een refugiehuis binnen de stadsmuren van Parijs.
Alsof dat nog niet volstond, werd de kloostergemeenschap in de 15e eeuw tot twee maal toe verscheurd (1° van 1406 tot 1409 en 2° van 1461 tot 1482) door innerlijke tweedracht, waarbij de nonnen zich schaarden achter rivaliserende abdissen.
Bij het begin van de 16e eeuw zag het er even naar uit dat Maubuisson zijn vroegere welvaart zou herwinnen. Onder impuls van abdis Antoinette de Dinteville (1482-1524) werden nieuwe bouwwerken ondernomen. Maar met het uitbreken van de godsdienstoorlogen tegen de Hugenoten brak een nieuwe donkere periode aan. Tot twee maal toe, in 1566 én in 1588, werden de abdij en haar bezittingen geplunderd door protestantse troepen.
De 17e eeuw bracht echter een tweede bloeiperiode. Aan het decadente beleid van de beruchte wereldse abdis Angélique d'Estrée (een zus van Gabrielle d'Estrée), die zich o.m. in 1596 een weelderig paleis liet optrekken waar ze een losbandig leven leidde, kwam een eind toen de abt van Cîtaux moeder Angélique Arnaud vanuit Port-Royal-des-Champs naar Maubuisson stuurde om er orde op zaken te stellen. Zij wist er orde, discipline en devotie te herstellen (1618-1623). Ook haar opvolgsters Marie Suireau (1627-1648), Cathérine d'Orléans-Longueville (1652-1664) en Louise Hollandine van Beieren (1664-1709; zij was een dochter van Frederik V van de Palts) verrichtten goed werk.
Het verval kwam er in de 18e eeuw. De gebouwen werden geleidelijk verwaarloosd. Lodewijk XVI gaf Maubuisson de doodsteek in 1787. Een ultieme onenigheid tussen de nonnen en hun abdis Gabrielle-Césarine de Beynac (1781-1791) over het naleven van de kloosterregel, werd door de koning op drastische wijze geregeld: hij verbande de abdis naar Sarlat …
[bewerk] Na de Revolutie
In september 1792 waren er nog welgeteld 11 nonnen en 7 lekenzusters. De abdij werd in 1793 gesloten en achtereenvolgens omgevorm tot militair ziekenhuis en wolspinnerij. Vanaf 1797 werden de gebouwen geleidelijk ontmanteld en de eens zo prestigieuze abdij van Maubuisson werd een steengroeve.
[bewerk] Vandaag de dag
Een deel van de gebouwen ontsnapte aan de verwoesting en werd gered tijdens een restauratiecampagne die duurde van 1978 tot 1983 Nog steeds wordt er grondig archeologisch onderzoek verricht, en een permanente tentoonstelling belicht het leven van de nonnen van de 13e tot de 16e eeuw.
[bewerk] Externe link
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
