Iguanodón
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
| Iguanodón | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||||||||
| Estado de conservación | ||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
| Clasificación científica | ||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
| Nome científico | ||||||||||||||||||
| Iguanodon bernissartensis | ||||||||||||||||||
 Coñeza toda a Bioloxía en Wikispecies, o directorio dos seres vivos |
O Iguanodón é un dinosauro. O seu nome significa dentes de iguana. Viviu hai uns 120-110 millóns de anos atrás, no período Cretáceo temperán, en Europa, Mongolia, norte de África e Norteamérica.
Tiña un tamaño considerable, 10 metros de lonxitude e 5 de altura. O seu peso era tamén moi grande por termo medio, o que o obrigaba a desprazarse normalmente a catro patas, aínda que se movía con moita soltura a dúas patas, tanto para chegar ás pólas das árbores das que se alimentaba coma para defenderse.
Así, aínda que normalmente optaba pola fuxida (alcanzaba unhas velocidades dun 35 Km/h) cando os seus rabaños eran hostigados por depredadores, cando era necesario, recorría ó ataque, para o cal utilizaba un longo esporón que tiña no polgar (que medía 19 centímetros) das extremidades dianteiras. Para se manter erguido, apoiábase na súa robusta cola.
A alimentación do iguanodón era de talos e follas de plantas. Para esta alimentación posuía fileiras de dentes nos estremos da súa mandíbula para mastigar o alimento, e uns dedos longos e flexibles, para arrincalo das árbores, pois non contaba con dentes que puidesen cortar a vexetación. Desprazábase en mandas na procura de alimentos.
O iguanodón foi dos primeiros dinosauros en ser descubertos (incluso antes de que se soubera da existencia destes seres prehistóricos. En 1834 o científico Gideon Mantell recibiu un esqueleto deste animal, o cal estaba aínda pegado na rocha, xiscado de tal forma que Mantell tivo que utilizar o enxeño para reconstruílo. E fíxoo incorrectamente, pois reconstruíu o esqueleto nun debuxo de tal forma que parece unha iguana xigante, colocando o esporón do polgar no fociño e cos ósos que "sobraban" fixo unha longuísima cola. Durante moito tempo pensouse que o iguanodón debía ser así, incluso o "descubridor" dos dinosauros, Richard Owen, creu desta forma a este dinosauro.
Porén, en 1878, nunha galería dunha mina de carbón da vila belga de Bernissart, uns mineiros, a unha profundidade de 322 metros, tropezaron cuns ósos. O Real Museo de Historia Natural de Bruxelas enviou a algúns paleontólogos ó lugar, os cales descubriron un total de 39 esqueletos de iguanodón en moi boas condicións, gran parte deles completos, o cal permitiu coñecer a verdadeira forma do dinosauro.
