درساژ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فهرست مندرجات

۱ درساژ چیست؟
۲ تاریخچه ی درساژ
۳ چگونگی برگزاری مسابقات درساژ
۴ منابع
۵ پیوند به بیرون

[ویرایش] درساژ چیست؟

درساژ در درجه ی اول آموختن رفتار هایی (جلو رفتن, چرخیدن, ایستادن, پرش, ...) است که از اسب انتظار می رود هنگامی که به او اشاره می شود (تغییر تون صدا, صدا زدن), اشاره با استفاده از پا ها, دستان, افسار, ...) انجام دهد. در درجه ی دوم, درساژ یکی از رشته های المپیکی سوارکاری است. این رشته ی ورزشی یک هنر نیز محسوب می شود, زیرا جست و جوی زیبایی حرکات و رفتار یکی از مهم ترین اهداف آن می باشد.

[ویرایش] تاریخچه ی درساژ

مسابقات درساژ برای نخستین بار در سال ۱۹۱۲ در لیست بازی‌های المپیک (استکهلم) قرار گرفت. البته این نوع هنر در یونان باستان نیز رواج داشت و سوارکاران برای نمایش اسب‌های خود و حرکات نمایشی با یک دیگر به رقابت می‌پرداختند.

[ویرایش] چگونگی برگزاری مسابقات درساژ

زمین مسابقات درساژ مستطیلی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر است. سوارکاران به نوبت در زمین حاضر می شوند و نمایش خود را طبق برنامه اجرا می کنند. برنامه ها می توانند اختیاری و همراه با موسیقی باشند, یا از قبل توسط داوران مشخص شده باشند. هی‍ئ‍ت داوران که از ۲ تا ۵ نفر تشکیل شده اند, با توجه به روانی نمایش و میزان سختی آن, دقت در انجام حرکات, میزان مطیع بودن اسب, کیفیت حرکات و رفتار او, چگونگی قرار گرفتن سوارکار بر روی اسب و ... نمراتی بین ۰ (انجام ندادن حرکت) تا ۱۰ (حرکتی بی نقص و عالی) را برای هر حرکت یادداشت می کنند. سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به طوری که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تلپاتی (telepathy) انجام می گیرد. این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، در حالی که نتیجه ی تلاش بسیار چندین سال می باشد. معدل سوارکار بر حسب در صد اعلام می شود. معدلی بین ۶۵٪ تا ۷۰٪ معدلی خوبی برای مسابقات کشوری است. معدل برندگان مسابقت بزرگ بین المللی معمولاً بین ۷۵٪ تا ۸۰٪ می باشد. هم اکنون رکورد مسابقات بین المللی درساژ با برنامه ی اختياری, ۸۵/۸۷٪ می باشد و متعلق به Anky van Grunsven از هلند و اسبش Salinero می باشد که در سال ۲۰۰۶ در مسابقه ی Hertogenbosch برنده شد.