تک‌گویی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 |
در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
تک‌گویی یکی از شگردهای ادبی و هنر‌های نمایشی است که در آن شخصیت داستان یا گوینده شعر خطابه یا داستان یا وصف و درددلی را به تنهایی، خطاب به خود یا بینندگان و شنوندگان، عرضه می‌کند. اگر تک‌گویی خطاب به خود باشد گاه «حدیث نفس» خوانده می‌شود.
یکی از مشهورترین تک‌گویی‌ها در ادبیات قطعه «بودن یا نبودن» از نمایشنامه هملت اثر شکسپیر است.
