بدر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
- برای دیگر کاربردها بدر (ابهام‌زدایی) را ببینید.
بَدر یا ماه پُر حالتی از کره ماه است که زمین میان ماه و خورشید قرار می‌گیرد به طوری که تمام ماه در نظر ما روشن است.
هنگامی که ماه به نقطه مقابل زمین نسبت به خورشید می‌رسد و یا به عبارت دیگر فاصله زاویه‌ای ماه و خورشید ۱۸۰ درجه می‌شود، تمام قرص ماه روشن به نظر می‌رسد که بدر (Full Moon) نامیده می‌شود و ماه در این موقعیت در حالت مقابله (Aspect of Opposittion) است. این مرحله ماه درحدود نیمه ماه بعد از حدوث ماه نو حاصل می‌شود، البته در این موقع، ماه که درست در مقابل خورشید نسبت به زمین قرار می‌گیرد، اگر بر روی دایرة البروج هم قرار داشته باشد، ماه گرفتگی اتفاق می‌افتد. بعد از این مرحله قسمت شرقی قرص ماه (بجای سمت غربی آن) توسط اشعه نور خورشید روشن می‌شود و فازهای ماه با ترتیب برعکس از تثلیث تا تربیع آخر و سپس تا هلال و بالاخره تا ماه نو تکرار می‌شود. در شرایط مناسب اتمسفری، قسمت تاریک قرص ماه، بصورت خیلی ضعیف قابل رؤیت است. قابل رؤیت بودن قسمت تاریک ماه، به سبب بازتاب نور خورشید از سطح کره زمین به سطح ماه است.[۱]
[ویرایش] پانویس
- ↑ دانشنامهٔ رشد
[ویرایش] منابع
- آسیموف، ایزاک، دانشنامه جهان، شماره ۱۰، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۴خ، ص۳۲.
- فازها و حالات ماه. دانشنامهٔ رشد (در تاریخ ۱۳-۰۸-۱۳۸۵). بازدید در تاریخ -۸-۰۹-۱۳۸۶.
