Πόλεμος του Κόλπου
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Πόλεμος του Κόλπου | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||
| Χρονική περίοδος | 2 Αυγούστου 1990 – 28 Φεβρουαρίου 1991 | ||||||||||||||||
| Τοποθεσία | Περσικός Κόλπος: Ιράκ, Κουβέιτ | ||||||||||||||||
| Αφορμή πολέμου | Ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ | ||||||||||||||||
| Αποτέλεσμα | Νίκη δυνάμεων ΟΗΕ, απελευθέρωση του Κουβέιτ | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Ο Πόλεμος του Κόλπου (2 Αυγούστου 1990- 28 Φεβρουαρίου 1991) ήταν ένας πόλεμος μεταξύ διεθνούς συμμαχίας από περίπου 30 κράτη υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. και την εξουσιοδότηση του Ο.Η.Ε. κατά του Ιράκ, για την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
Ο πόλεμος αυτός είναι γνωστός και με ποικίλα άλλα ονόματα, ανάλογα με την πολιτική και ιστορική θέση διαφόρων ομάδων αναφοράς όπως: Πόλεμος του Κόλπου, Πόλεμος του Περσικού Κόλπου, Πόλεμος του Κόλπου 1990, Πρώτος Πόλεμος του Κόλπου , Δεύτερος Πόλεμος του Κόλπου (για το Ιράκ και το Ιράν), Απελευθέρωση του Κουβέιτ, Ο Πόλεμος για το Κουβέιτ, Η μητέρα όλων των Μαχών, Καταιγίδα της Ερήμου, θεωρούμενα ως τα πιο γνωστά ονόματα.
Ο Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή του Ιράκ στις 2 Αυγούστου 1990, με την δικαιολογία ότι το Κουβέιτ κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο υπό κλίση και έτσι "κλέβει" ιρακινό πετρέλαιο. Αμέσως μετά την εισβολή υποβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις από τον Ο.Η.Ε.. Οι εχθροπραξίες άρχισαν τον Ιανουάριο του 1991, οι οποίες κατέληξαν στην ολοκληρωτική νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
[Επεξεργασία] Οι Συμμαχικές Δυνάμεις:
Τα μέλη της αναπτυχθείσης Διεθνούς Συμμαχίας ήταν: Αργεντινή, Αυστραλία, Μπαχρέιν, Μπαγκλαντές, Βέλγιο, Καναδά, Τσεχοσλοβακία, Δανία, Αίγυπτος, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Κουβέιτ, Μαρόκο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Ομάν, Πακιστάν, Πολωνία, Πορτογαλία, Νίγηρας, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη, Νότιος Κορέα, Ισπανία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αγγλία και Η.Π.Α.. Γερμανία και Ιαπωνία, προσέφεραν οικονομική υποστήριξη και οπλισμό αντί για απευθείας πολεμική βοήθεια. Οι Η.Π.Α. ανάγκασαν το Ισραήλ να μην πάρει μέρος στην συμμαχία, παρόλα τα χτυπήματα των Ιρακινών Σκούντ στο Τελ Αβίβ. Η Ινδία προσέφερε στον ανεφοδιασμό του Αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού, προσφέροντας ναυτικές βάσεις.
[Επεξεργασία] Αριθμός στρατευμάτων που αναπτύχθηκαν
- Η.Π.Α.: 575.000
- Σαουδική Αραβία: 52.000 (μόνο 20-40 χιλιάδες πήραν μέρος)
- Τουρκία: 50.000 (δεν πήραν μέρος στον πόλεμο)
- Ηνωμένο Βασίλειο: 43.000
- Αίγυπτος: 35.000
- Συρία: 16.000
- Γαλλία: 14.663
- Κουβέιτ: 7.000
- Πακιστάν: 5.500
- Καναδά: 4.500
- Ισπανία: 3.000
- Μαρόκο: 2.000
- Μπαγκλαντές: 2.000
- Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 1.000
- Ομάν: 950
- Νίγηρας: 500
- Μπαχρέιν: 200
- Τσεχοσλοβακία: 200
- Ολλανδία: 200
- Ελλάδα: 200
- Ονδούρα: 150
