Ούγος των Βερμαντουά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Ούγος των Βερμαντουά (1053 - 1101) ήταν δεύτερος γιός του βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκου Α' και της Άννας του Κιέβου, νεώτερος αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Α'. Ο Γουλιέλμος της Τύρου τον αποκαλεί "Μέγα Ούγο" γιατί ήταν άξιος αρχηγός, και ικανότατος μαχητής όσο πολύ λίγοι. Το 1096 συζήτησαν με τον αδελφό του το ενδεχόμενο πραγματοποίησης μιάς μεγάλης Σταυροφορίας. Τότε έφθασαν νέα σχετικά με τον αφορισμό του αδελφού του απο τον πάπα και απαγόρευσης της συμμετοχής του σε Σταυροφορία. Ο Ούγος όμως αποφάσισε να έχει συμμετοχή. Το ίδιο καλοκαίρι ο στρατός του Ούγου κατευθύνθηκε στην Ιταλία θέλοντας μέσω της Αδριατικής να περάσουν στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Στον δρόμο τους ενώθηκαν με τον Σταυροφόρο Εμίκο, που ηττήθηκε στην συνέχεια απο τους Ούγγρους που λεηλάτησαν την γή του. Ο Ούγος απο το Μπάρι διέσχισε την Αδριατική αλλά το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του καταστράφηκε σε τρικυμία στο Δυρράχιο.

[Επεξεργασία] Προκλήσεις ενάντια στο Βυζάντιο και συμμετοχή του στην Σταυροφορία

Το μέρος του στρατού του που διασώθηκε κατέφυγε στην Κων/πολη όπου έστειλε ένα προσβλητικότατο γράμμα στον αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό που σύμφωνα με την κόρη και βιογράφο του αυτοκράτορα Αλεξιάδα έγραφε: "Σάν βασιλιάς των βασιλέων και κυρίαρχος όλων που είμαι, σου επιτρέπω να δεχθείς την τεράστια μεγαλειότητα μου". Ο Αλέξιος τον έθεσε υπο κράτηση, αφού συνελήφθη απο το εξοργισμένο πλήθος και παραδόθηκε στον Πέτρο τον Ερημίτη. Ελευθερώθηκε αφού πρώτα ορκίστηκε υποταγή στον Αλέξιο. Μετά απο μερικές επιτυχίες των Σταυροφόρων κατά των Σελτζούκων κυρίευσε την Αντιόχεια (1098). Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για να ζητήσει ενισχύσεις απο τον αυτοκράτορα Αλέξιο τον 1ο. Ο Αλέξιος στάθηκε αδιάφορος και ο Ούγος επέστρεψε στην Αντιόχεια. Αν και σχεδίαζε στην Αντιόχεια την ανακατάληψη των Ιεροσολύμων επέστρεψε ξαφνικά στην Γαλλία. Ο πάπας Πασχάλιος ο 2ος τον απείλησε με αφορισμό αφού επέστρεψε στη Γαλλία χωρίς να εκπληρώσει την κατάληψη των Ιεροσολύμων. Τότε αναχώρησε ξανά (1101) και σε μάχη κατά των Σελτζούκων στην Ταρσό τραυματίστηκε βαριά και πέθανε σε λίγο καιρό λόγω των τραυμάτων του.