Νήσος Αγίας Ελένης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η νήσος της Αγίας Ελένης (αγγλικά: Saint Helena), που πήρε το όνομά της από την Αγία Ελένη της Κωνσταντινούπολης, είναι ηφαιστειογενές νησί και υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Εκτός από το ομώνυμο νησί, το υπερπόντιο έδαφος περιλαμβάνει τα νησιά Ασένσιον (Αscencion) και Τριστάν Ντα Κούνια (Tristan da Cunha).

Η Αγία Ελένη έγινε γνωστή ως τόπος εξορίας του Ναπολέοντα, ο οποίος έζησε εκεί από το 1815 μέχρι το θάνατό του το 1821. Το Longwood House, όπου έμεινε ο Ναπολέων, και το Sane Valley, όπου θάφτηκε, ανήκουν στη Γαλλική κυβέρνηση από το 1858.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Το νησί ανακαλύφθηκε στις 21 Μαΐου 1502 από τον Πορτογάλο εξερευνητή João da Nova, ο οποίος του έδωσε το όνομα Αγία Ελένη. Το νησί ήταν ακατοίκητο και με τα χρόνια οι Πορτογάλοι έχτισαν ένα παρεκκλήσι και μερικά σπίτια, αν και δεν ιδρύθυκε ποτέ μονιμη εγκατάσταση. Εισήγαγαν επίσης κατσίκια που θα χρησίμευαν ως πηγή κρέατος για μελλοντικές αποστολές.

Ο Thomas Cavendish έγινε ο πρώτος Άγγλος που επισκέφτηκε το νησί, σε μια αποτυχημένη αποστολή το 1591.

Οι Ολλανδοί διεκδίκησαν το νησί το 1645-1659 και αργότερα το 1673, αλλά τελικά μετά την επέμβαση του Αγγλικού Ναυτικού το νησί αποδόθηκε στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών από τον Κάρολο Β' της Αγγλίας.

To 1999, και αργότερα το 2005, η Βρετανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια κατασκευής αεροδρομίου στην Αγία Ελένη, για να τονώσει την οικονομία και να μειώσει την εξάρτηση από τη ναυσιπλοΐα. Το αεροδρόμιο σχεδιάζεται να λειτουργήσει το 2010.