Κομμαγηνή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην αρχαιότητα Κομμαγηνή λεγόταν όλη η μεταξύ της οροσειράς Ταύρου, του Αμανού και του Ευράτη ποταμού γεωγραφική περιοχή, δηλαδή όλο το βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας και το βορειοδυτικό τμήμα του σημερινού Ιράκ.

Η Κομμαγηνή αρχικά ανήκε στη Συρία μέχρι το 162 π.Χ. όταν και απσπάσθηκε και απετέλεσε ιδιαιτερο βασίλειο με πρωτεύουσα τα Σαμόσατα. Σπουδαιότεροι Βασιλείς της Κομμαγηνής ήταν ο Αντίοχος Α' και ο Αντίοχος Δ' (72 μ.Χ.) επί του οποίου το Βασίλειο αυτό καταλύθηκε από τους Ρωμαίους και επαναπροσαρτήθηκε στη Συρία αποτελώντας ρωμαϊκή επαρχία. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους (Βυζαντινή Αυτοκρατορία) ονομαζόταν "Ευφρασία" διατηρώντας όμως και το όνομα "Κομμαγηνή" που αποτελούσε επίσης επαρχία του Βυζαντινού κράτους, αποτελούμενη από 12 κυρίως πόλεις. Τότε πρωτεύουσά της ήταν η Ιεράπολις.

Το 1870 ήλθε στο φως, από τις αρχαιολογικές ερευνες του Πουχστάιν θαυμάσιο μνημείο του Αντιόχου Α΄ στο όρος Νεμρούντ-Νταγκ.