Ιουστίνος Β'

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστίνος Β' βασίλεψε από το 565 μέχρι το θάνατό του το 578.

Καθότι ο Ιουστινιανός ήταν άτεκνος, ο ανηψιός του και σύζυγος της ανηψιάς της Θεοδώρας Σοφίας Ιουστίνος, είχε οριστεί διάδοχος πρίν το θάνατό του.

Λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ιουστίνο, εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την Ιταλική χερσόνησο οι Λομβαρδοί (το 569). Παρά την αποστολή του στρατηγού Τιβέριου και τον τριετή πόλεμο που ακολούθησε, οι Βυζαντινοί δεν κατόρθωσαν να επικρατήσουν και αναγκάστηκαν να συνάψουν ειρήνη, με ετήσια καταβολή ενός σημαντικού ποσού. Το 569 εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή ιστορία τουρκικά φύλα, οι Άβαροι, οι οποία επιτίθενται και καταλαμβάνουν ένα σημαντικό λιμένα στην Κριμαία. Ο Ιουστίνος, αν και εμφανίστηκε αρχικά υπεροπτικός απέναντι στους πολυπληθείς βαρβάρους εχθρούς του που είχαν εμφανιστεί σε όλα τα μέτωπα, αναγκάστηκε σύντομα να επιστρέψει στις διπλωματικές τακτικές της εξαγοράς, που ήταν τόσο προσφιλείς στον θείο του Ιουστινιανό. Στην αλαζονεία του αυτή οφείλεται και η άρνησή του να καταβάλει τον συμφωνημένο ετήσιο φόρο στους Πέρσες, που οδήγησε σε νέα και μακρόχρονη βυζαντινοπερσική σύρραξη το 572.

Στο εσωτερικό μέτωπο, εξαπέλυσε διωγμούς κατά των μονοφυσιτών, προκαλώντας αντιπάθεια στις ανατολικές επαρχίες. Τα τελευταία του χρόνια, έδειξε σαφή σημάδια τρέλας. Το 574, υπό την επιρροή της Αυγούστας Σοφίας, όρισε ως διάδοχό του το στρατηγό Τιβέριο, ονομάζοντάς τον Καίσαρα. Από τότε και μέχρι το θάνατό του, η διακυβέρνηση του κράτους βρισκόταν ουσιαστικά στα χέρια του Τιβέριου και της αυτοκράτειρας.