Γιολάντα της Φλάνδρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Γιολάντα της Φλάνδρας (1175 – 1219) διοίκησε τη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης από το 1217 έως το 1219 αντικαθιστώντας το σύζυγό της Πέτρο του Κουρτεναί.

Ήταν κόρη του Βαλδουίνου Ε’, Κόμη της Φλάνδρας και της Κόμισσας Μαργαρίτας της Αλσατίας. Δύο από τους αδελφούς της, ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας και έπειτα ο Ερρίκος της Φλάνδρας, υπήρξαν Λατίνοι Αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως. Μετά το θάνατο του δεύτερου το 1216 μεσολάβησε μία σύντομη περίοδος χωρίς κάτοχο του θρόνου, πριν εκλεγεί ο Πέτρος Β’ του Κουρτεναί.

Ο Πέτρος έστειλε τη Γιολάντα στην Κωνσταντινούπολη ενόσω αυτός βρισκόταν σε πόλεμο με το Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρο Δούκα, από τον οποίο και αιχμαλωτίστηκε. Εξ αιτίας της αβέβαιης τύχης του (αν και πιθανότατα είχε σκοτωθεί) η Γιολάντα κυβέρνησε ως αντιβασίλισσα. Συμμάχησε με τους Βούλγαρους ενάντια των διάφορων, επίγονων Βυζαντινών κρατών και ήταν έτοιμη να κάνει ειρήνη με το Θεόδωρο Α’ Λάσκαρη της Αυτοκρατορίας της Νικαίας, ο οποίος είχε παντρευτεί την κόρη της. Ωστόσο το 1219 πέθανε ξαφνικά.

Τη διαδέχθηκε ο δευτερότοκος γιός της Ροβέρτος του Κουρτεναί, λόγω της άρνησης του μεγαλύτερου αδελφού του στα δικαιώματά του στο θρόνο. Καθώς ο Ροβέρτος βρισκόταν ακόμα στη Γαλλία εκείνη την εποχή, τεχνικά, ο θρόνος παρέμεινε κενός έως την άφιξή του το 1221.