Motî:timpe 1
Èn årtike di Wikipedia.
timpe 1 [adv.] divant l' moumint k' on ratindreut. Après la, li solo s' coûtche ene eure pus timpe ki vaici et les djins vont doirmi avou les poyes (J.P. Dumont). On dit eto: di boune eure, yeure, matén, toit. F. tôt.
| timprou, timprowe
I. [addj., todi padvant & o.f.n.] ki vént divant les ôtes, tot djåzant d' verdeures, evnd. Dji n' a pont d' canadas, dit-st ele å controleu, c' est djusse on ptit moncea d' timprous po nd aveur e tinrijhon (E. Gillain). F. précoce, hâtif, de primeur.
II. [adviebe-addjectif] timpe dins l' anêye, tot djåzant d' ene plante. Les grintchîs florixhèt foirt timprous. F. précocement, hâtivement.
Mots d' aplacaedje :
Omonimeye :
- timpe 2 (f.n., timpli, plaece del tiesse divant l' oraye)
- timpe 3 (o.n., plaece sacrêye des viyès rlidjons, des francs Maçons, evnd.)
