Motî:tchame 4
Èn årtike di Wikipedia.
tchame 4 [f.n.] 1. djeu d' efant, k' on djouwe a cénk, dins on cwåré, onk dins tchaeke coine, et l' cénkinme å mitan; les cis des coines cwitèt leu plaece padrî l' dos do ci do mitan, ki saye d' elzès sorprinde, et si stitchî dins ene vude coine. On n' djouwe nén lontins al tchame (H. Forir). F. quatre coins. 2. djeu d' efant k' on court a cawêye, les mwins so les spales do ci di dvant; u a môde di cråmignon, e si dnant l' mwin. Li prumî craweye et fé tourner l' cawêye, et les dierins dvèt tchamter (roter cron), et kécfeye toumèt (çou ki fwait rire les ôtes). On creye "tchame tchame (oujhea) po tot". Etimolodjeye: bodje gayel "cambo" (ki toûne), les efants corèt e tournant; rl a: tchame. | tchamoe [o.n.] djeu d' tchame, mins avou shijh, u ût djouweus, metou des deus costés d' on cwåré å mitan. Li djoweu 1 do camp A court å mitan et rvént dins s' camp (i fwait ene coûsse del cogne d' ene tchame), mins li djouweu 1' do camp B court après lu; totossu rade, li djouweu 2 do camp A saye di racsure 1', evnd. Disfondowes: tchamwè, tchamou.
Sourdants:
- H. Forir (k' on s' mete ås cwate coines)
- L. Léonard & J. Haust (cawêye k' on creye "tchame tchame po tot")
- Carlier & Bal (tchamoe)
