Motî:tanfler
Èn årtike di Wikipedia.
tanfler (codjowaedje) [v.s.c.]
1. shofler, respirer a grands côps, målåjheymint. On bea djoû a l' anuti, vo l' la ki rmousse el måjhon come on fonnet, mitan wîclant, mitan tanflant, mitan tchoûlant: " M...m...momo...moman, moman ! li Pé... li Pépé... li Pépé Crotchet ! " (L. Mahin). rl a: haner, puper. F. ahaner, haleter.
2. shofler po si rpoizer. Adon, tot seus, les djaeyîs, påjhûles, vont polou tanfler (P. Lassence). On dit eto: rishofler. F. respirer, souffler.
3. (imådjreçmint) shofler, tot cåzant d' èn instrumint d' muzike. På aléve fé zinziner si violon et Djan-Mi aléve fé tanfler et poûfurner si ptit årmonica, rabistoké et poûssif (E. Pècheur). F. s'essouffler.
4. aler målåjheymint, tot cåzant d' ene machine. Rén k' e schoûtant shofler et tanfler l' machine, on sinteut ki l' machinisse, li ptit Luther, aveut pår cårculé s' côp tot djouwant avou ses manetes et ses xhuflots (P. Rousselle). Pont d' brut, a pårt on trin ki tanfléve dins l' trawêye di Mirwå po monter so Libråmont (G. Pècheur). On dit eto: teguer. F. peiner.
| tanfla [o.n.]
(mot d' årtisse) manire di respirer målåjheymint, boke å lådje, tot cåzant d' ene biesse malåde. rl a: hana, shofla. F. dyspnée.
Etimolodjeye: bodje "tanfler", cawete -a (manire malårdieuse di fé l' fijhaedje), 1995.
- Dipus d' racsegnes sol tanfla des grossès biesses
