Motî:sordjoû
Èn årtike di Wikipedia.
sordjoû [o.n.]
1. cwårea k' on n' voet nén houte, metou dins l' tchessi al copete d' èn ouxh d' intrêye et ki leye passer l' loumire do djoû. Dji n' voeyeu k' ouxhs di fier, bawetes, sordjoûs, ferous (F. Bovesse, rat. pa L. Mahin). I ralouca les fotos al flåwe loumire do sordjoû (L. Mahin). On dit eto: avantele, atike, eposse, badjoû. rl a: båkete. F. imposte, vasistas.
2. (mot d' saetcheu d' poirtraits, d' cineyasse) sitouwåcion la k' el loumire do solea (u ene ôte) vént did padrî çou k' on vout fotografyî ou filmer. Vos estoz metou dins on sordjoû. F. contre-jour.
3. poirtrait saetchî dins ces condicions la, copurade la kel mwaisse-sudjet aparexhe come ene ombrire (metans dins on coûtchî d' solea). Waitîz l' bea sordjoû des rwenes di Volubilisse.
Etimolodjeye: bodje djoû, betchete sor-.
