Motî:sipîter
Èn årtike di Wikipedia.
sipîter u espîter / spîter [v.c.]
1. magnî l' pî d' ene muraye, tot djåzant d' ene aiwe. F. saper.
2. fé toumer (ene sakî), tot lyi bouxhant dins ses pîs. Il ont lûté eshonne; s' i n' åreut nén yeu spîté s' camaeråde, il åreut yeu stî djus (Goffinet, ramexhné pa J. Haust). F. déséquilibrer d'un croc en jambes.
Disfondowes: s(u)piètè, s(u)pîter, s(i)pîter, (è)spîter. Coinrece Payis do Tchestea.
Etimolodjeye: bodje "pî", dismimbrante betchete s- 1 (côper l' pî).
