Motî:schaye
Èn årtike di Wikipedia.
schaye [f.n.]
1. boket d' bleuwe plate pire, foirt tene, côpé a mzeure, k' on mete po fé les toets. Li vint hoûle si bén foirt ki les panes et les schayes è triyannut (H. Petrez). Sol crestea do toet, les schayes î sont ele co totes ? (O. Fabry). Dinltins, on fjheut les toets don, avou del foite tere; on meteut ene coûtche di foite tere, pu on stitchive les schayes divins (ramexhné pa L. Mahin). F. ardoise.
2. pitit boket d' pelete del pea ki s' dismantche dins des maladeyes k' i gn a. F. pellicule.
Disfondowes: s(i)caye, s(u)caye, (è)scaye, chaye, chèye, haye, hèye, hyaye, hyèye, s(i)caye / (è)scaye.
Etimolodjeye: erî-rfwait vî lussimbordejwès skalja (minme sinse).
| schayire [f.n.] cårire ås schayes. On a bén dvou fé des noûmots e walon po l' ovraedje dins les fosses a tcherbon, les schayires et vos nd åroz (L. Mahin).
Disfondowes: s(u)cayîre, (è)scayêre, chayîre, hayîre, hyayîre, s(i)cayire / (è)scayire. Gm. ècayîre.
| schayeye [f.n.]
1. pitite cour metowe dirî ene måjhone, u eter deus måjhones, dinltins avou ene daegn fwaite di bokets di schayes. Ni dmorez nén el schayeye, il î shofele trop foirt (ramexhné pa J. Haust). Li lét est tot nou; I gn a-st el schayeye On potea d' savnêye Et deus coirs pindous So ene coide a l' bouwêye (J.D. Boussart) F. arrière-cour.
2. trotwer metou divant les dvanteures des måjhones. F. trottoir.
Disfondowes: hayêye, hayèye, s(i)cayîye, (e)scayêye.
Etimolodjeye: pårticipe erirece d' on viebe forveyou "schayî" (ricovri di schayes).
| schayî 1 [o.n.] schayeye (trotwer). On-z a rlavé li schayî di dvant (ramexhné pa A. Carler & W. Bal). F. trottoir.
Disfondowes: (e)scayî.
Etimolodjeye: bodje "schaye", cawete -î. Coinrece Coûtchant walon.
Omonime:
- si schayî (v.pr.; si schayter)
Parintêye:
- si schayî
- schayter
- schayteu
- dischayî
- dischayter
- kischayter
