Motî:schî
Èn årtike di Wikipedia.
schî / eschî [o.n.] mwaisse fier del tcherowe u d' l' eraire, ki boute dins tere. C' esteut on marixhå ki n'fijheut k' des schîs. Dj' a spiyî l' eschî del tcherowe (ramexhné pa M. Francard). Les anêyes sins guere - ça n' arivéve nén sovint - l' eraire disteréve des såbes erunis, et les noers oxheas des Otrichyins et des Espagnols, des Francès et des Bavirwès, des Borguignons et minme des Daenwès, comaxhîs ås cis d' nos djins; et tenawete, les bolets d' canon cassént co les schîs (L. Hendschel). El schî ey el coutea, binåjhes, hagnnut, fijhant tchaire sol riyisse, a cawêyes, del tere ledjire, veule, disnukêye (E. Lempereur). F. soc. >> grand schî: schî, eneviè li ptit schî.
Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "scar" (minme sinse).
Parintêye :
- schibiant
Mots d' aplacaedje :
- pitit schî
- Schîfalijhe
- schîfesse
Omonimeye coinrece :
- shû (cråxhe di boû, chî e sacwantès plaeces)
- shijh (chife 6, chî e sacwantès plaeces)
- ski (po rider sol nive, omofone del disfondowe di Nivele)
