Motî:rinåder
Èn årtike di Wikipedia.
rinåder u ernåder / rnåder (codjowaedje)
I. [v.s.c.]
1. (måhonteus) rivômi. Il a ramassé s' tchike et il a rnådé tote li nute. Totafwait s' comaxhe e mi stoumak et dj' a mo sovint håsse di rnåder (L. Mahin). On dit eto: rimete, rimzurer. F. vomir, rendre, dégobiller.
2. fé rexhe foû d' tere, tot djåzant d' rukes å tcherwaedje, di wapeurs après ene plouve. F. rejeter, excréter, exhaler.
II. [v.c.]
1. rimete (çou k' on vént d' magnî). Il a rnådé s' marinde.
2. rinåder di + viebe: èn nén voleur (fé çoula). Gn a-t i k' les halcotîs Ki rnådexhe do gorder ? (R. Hostin). F. renacler à, rechigner à, répugner à.
III. [v.s.dj.] ploure foirt. Mon diu todi, waite come i rnåde ! Disfondowes: r(i)nauder, (è)rnauder, r(u)nauder, r(u)naudè, r(i)naudè.
| rinådaedje u ernådaedje / rnådaedje [o.n.] accion eyet rzultat do viebe "rinåder". Il aveut do rnådaedje plin s' cazake.
| rinådeu u ernådeu / rnådeu, rnådeuse u rnådresse [o.f.n.] li ci (cene) ki rnåde. C' est on sale ernådeu cwand il a ene prone!
| rinådeure u ernådeure / rnådeure [f.n.] çou k' a stî rnådé. F. dégobillis.
| rinåd u ernåd / rnåd 2 [o.n.]
1. (mot d' cinsî) plaece ki l' roye di tcherowe n' a nén bén stî rtournêye, et l' yebe ribrotchî. Cwand onk leyive des rnåds so s' tcherwé, on djheut: c' est on mwais tcherweu. F. motte saillante.
2. nûlêye di bouwêye ki monte foû des bwès après ene plouve. F. brume ascendante. Etimolodjeye: sivierba di "rinåder".
| rinådrece [addj. padrî] ki fwait rnåder, tot djåzant d' ene plante, d' ene drouke. F. émétique. >> russule rinådrece: sôre di tchampion des bwès. Etimolodjeye: viebe rinåder, cawete -rece, 2004.
Omonime di "rnåd":
- rinåd (o.n.; biesse a tetes)
