Motî:påne
Èn årtike di Wikipedia.
påne [f.n.] crouwå målåjhey a råyî, e sincieus latén "Elytrigia repens". Totes les pånes, totes les pires Estént å trô del viye cårire (C. Bentz). Si i gn av' del påne, on passéve deus ou troes côps a l' îpe so l' longueur et l' lårdjeur, et on levéve les îpes regulirmint cwand elle estént plinnes, po ramasser l' påne (R. Georges). On dit eto : dints d' tchén. F. chiendent.
Etimolodjeye: flamind "paan" (minme sinse), avou assaetchance di "poenne" (k' on-z a des poennes a råyî).
| påniveus, påniveuse [addj.] rimpli (eye) di pånes, tot cåzant d' on tchamp, d' on corti. F. rempli de chiendents.
Tcherpetaedje : cawete -iveus
| påneus, påneuse [addj.] påniveus(e). F. rempli de chiendents.
Tcherpetaedje : cawete -eus
