Motî:mårler
Èn årtike di Wikipedia.
mårler (codjowaedje)
I. [v.sins djin]
1. djaler tot blanc (come s' i on-z åreut stramé del måle so tere). On dit eto: reler. F. givrer, avoir une gelée blanche. >> mårler sol tiesse d' ene sakî: po dire k' il atrape des blancs tchveas. Dissu m' poy tot crolé, A poenne a-t i mårlé (C. Wérotte). On dit eto: niver. F. grisonner.
2. toumer ene fene plouve come del nive. I mårlêye, valet, rimoussans å coulot ! F. tomber du grésil.
II. [v.c.] stårer al måle so (on tchamp). Dins les louwaedjes di cinse, c' esteut sovint mårké kel louweu diveut mårler les teres. F. marner.
Disfondowes: maurler, mârler, maurlè, mauyler, maulier.
Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje "mårl-" (måle).
| mårlaedje[o.n.] blanke djalêye. F. gelée blanche, givre.
Disfondowes: maurlèdje, mârlèdje, maurladje, mârladje, maurlâdje.
| mårlêye [f.n.] blanke djalêye.
Parintêye:
