Motî:må (divant)
Èn årtike di Wikipedia.
må 2 [divancete] divant. Si dj' va cweri l' årtisse a pî, må d' esse e s' måjhone, li vatche sere velêye (Joseph Lahaye). >> må pô d' tins: divant pô d' tins, divant waire. On ns åreut traité d' minteus, e 1945, si ns åréns dit ki, må pô d' tins, nos aléns vey serer totes les houyires (Gilbert Mottard). Må pô d' tins, vos voeroz des beas cwårés wårnis d' rôzîs et plins d' fleurs (J. Delchambre). On djoû, on leya-st etinde a Monsigneur ki, må pô d' tins, i s' endè pasreut des beles avou l' djonne vicåre di Sint Djuråd (J.P. Dumont). F. bientôt.. Etimolodjeye: dobe forcoridjaedje do payis d' Lidje: dv => mn (come a vni => a mni) + an => å (come manker => måké), ça fwait: dvant => mnå, et poy rispotchaedje mnå => må, li tot divnou on djivion, pa assaetchance di må (1).
