Motî:keute
Èn årtike di Wikipedia.
keute [o.n.]
1. djonteure metowe å mitan do bresse. Dji m' a fwait må m' keute. Ti n' årès k' a fé on trô, et-z î herer t' bresse disk' å keute (Anatole Marchal). Vo l' la evoye avou si claire taye ås mantches ritrossêyes disk' å dzeu des keudes (J. Calozet). On dit eto: cotiron. F. coude. >> diner on côp d' keute: a) prevni ene sakî sins s' mostrer, metans por lu n' nén dire ene sacwè k' i n' fåt nén. I rabôre les flancs di s' pårén a côp d' keute (F. Barry). On dit eto: gougnî, tuker. b) bouxhî traitmint so ene sakî avou s' keute. I lyi a dné on côp d' keute tot passant. >> liver l' keute: boere voltî on vere. F. aimer boire. >> si rletchî disk' a s' keude: aveur magnî åk di bon. F. se pourlècher. >> aveur do corant dins s' keude: aveur come on corant electrike cwand on s' gougne li keute (a cåze do spotchaedje do nier do keute, ki passe inte li pea et l' oxhea). >> djonde ses mwins disk' å keute: po bén mostrer k' on preye. F. prier avec ostentation.
2. viye muzeure ki va do keute al mwin rcloyowe po-z apicî on drap et valeur on pî et dmey, u 15 pôces, u 45 cintimetes. Dins les houyires, on mzuréve co å keute. Loukîz a: askeutêye. F. coudée.
Disfondowes: keute, kûte, coûsse, coûde.
Etimolodjeye: latén cubitus (oxhea ki l' tiesse fwait l' dirî do keute).
Omonnimeye coinrece :
Parintêye :
Mot d' aplacaedje :
- Dipus d' racsegnes so les djonteures do coir.
- Dins "keute" li T est etimolodjike, et rispite dins les parints.
- Dipus d' racsegnes so les viyès mzeures.
