Motî:houwer 1
Èn årtike di Wikipedia.
houwer 1 (codjowaedje)
I. [v.c.] sayî di n' nén atraper. Dj' a houwé on måva côp (H. Forir). F. esquiver, éviter.
II. si houwer [v.pr.]
I. [v.s.c.] endaler sins rén voleur fé. Atincion, cwand l' afwaire toûnrè må, i s' houwrè (E. Dethier). F. se défiler, se débiner, fuir, se dérober, s'esquiver.
II. si houwer (erî, evoye) di [v.c.n.d.] si bouter pus lon. Dji m' howe di lu cwand djel voe. Houwez vs di totes ces djins la. Li blanke leuve est si près d' lu k' ele li pôreut cåzu aduzer, mins ele prind plaijhi a s' houwer d' lu pus lon, todi pus lon (J.M. Warnier). On dit eto: aveur wåde di. F. s'éloigner, s'écarter, se garder de.
Etimolodjeye: erî-rfwait vî lussimbordjwès "skuihjan".
| houwa [o.n.] grosse pire metowe a l' inglêye d' ene måjhon, sol boird d' ene voye di tiene, po bouter evoye li rowe des tcheretes. On dit eto: hurtea, tchesse-rowe, F. bouteroue, garde-fou.
Etimolodjeye: cawete -a.
| houwåd [o.n.] houwa. F. bouteroue.
| houwoe [o.n.]
1. houwa. F. bouteroue.
2. rinnåd (bône di limåtche). F. borne.
3. ebanon (coxhes metowes divant ene waide, on tchamp, po disfinde d' î moussî).
Etimolodjeye: cawete -oe.
| houwete [f.n.]
1. voyaedje å lon, po s' pormoenner. F. excursion.
2. coraedje-evoye. F. fuite. >> fé houwete: rexhe foû des limodjes d' on djeu. F. être hors des limites, être "out".
3. dismantchaedje d' acoirdances, di ban d' mariaedje. F. rutpure de ban.
Parintêye :
Mot d' aplacaedje :
Omonimeye :
- houwer (xhufler, boerler so ene sakî)
