Motî:hanter
Èn årtike di Wikipedia.
hanter (codjowaedje) I. [v.s.c.] 1. si rescontrer, tot djåzant d' on valet et d' ene crapåde, dins l' idêye di s' maryî. Adon k' Gaston l' platchteye, Djåçlene lyi dit Asteure, nos n' polans pus hanter (Marcel David). Rabressans nos po nos cwiter puski c' est ouy li dierinne feye E vosse måjhone ki dj' n' î vén pus hanter (G. Apollinaire). On dit eto: frecanter. F. se voir, avoir des relations. II. hanter avou [v.n.d.c.] 1. aler vey, po s' maryî avou lu (leye). 2. håbiter. Si ti t' metes a hanter avou ça, ti serès gåy. F. fréquenter. On dit eto: freyî avou. | hanteus, hanteuse u hantresse I. [o.f.n] li ci (cene) ki hantêye. II. hanteus [o.n.t.pl.] cope di hanteus (djonne feye et s' galant, djonne ome et s' crapåde). | hantreyes [f.n.t.pl] resconte inte deus hanteus. F. rendez-vous galant, flirt. | hantijhe [f.n.] rilåcion di djins ki s' hantèt. Asteure c' est l' busse et les hantijhes a Djodogne; les efants n' sont pus elvés el måjhone (ramexhné pa J.J. Gaziaux).
