Motî:hagnî
Èn årtike di Wikipedia.
hagnî (codjowaedje) [v.c.] riclôre si boke dissu (ene sacwè, ene sakî) avou les dints ki moussèt dvins. rl a: kihagnî, rihagnî.
Disfondowes: hagnî, hagner, hagnè, hègnî, agnî, agni, hègnî.
Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "handjan" (minme sinse).
| hagne [f.n.] rl a: Motî:higne; rl a: cohagne.
| hagnon [o.n.]
1. boket d' amagnî k' on pout hagnî d' on côp. rl a: golêye. F. bouchée.
2. boket d' on tecse, d' ene lwè, ki tént eshonne. Si dji pårtixh mes vatches et n' nén pårti l' yebe, dji pestele li prumî hagnon del mwaisse-lwè di nosse vî payis (L. Mahin). F. paragraphe.
3. boket. Li vesprêye si coschiréve, pa ptits hagnons (J. Calozet). Po dire li vraiy, i n' ont nén yeu si malåjhey ki ça di rprinde tote li stindowe do Congo, hagnon pa hagnon (L. Mahin). F. morceau.
| hagnant, hagnante [addj.]
1. ki hagne. F. mordant.
2. ki coixhe les djins pa çou k' i dit. F. agressif (ive).
