Motî:fougnant
Èn årtike di Wikipedia.
fougnant [o.n.]
1. biesse ås tetes ki fougne tofer dins tere, et vni rexhe dins les tchamps, les cortis, tot fjhant on ptit hopea d' tere lomêye boute, froumoujhe, molinêye, evnd. On dit eto : foyon. F. taupe.
2. (imådjreçmint) [1] sakî ki mousse en ene soce, ene societé d' comiece, on pårti, po racsegnî les innmis so çou ki s' î passe. C' est k' gn a des fougnants franskiyons dins les waloneus: des swè-dijhant waloneus ki sont d' acoird di fé l' reclame pol walon, min nen dtrop (J. Viroux). F. taupe.
3. (ene miete po rire) [2] djin ki rcwirt après les viyès pires dins tere. Dedja e 1994, li Grognon si rtrove dins les mwins des fougnants del Redjon walone (C. Massaux). On dit eto : arkeyolodjisse. F. archéologue. >> mwaisse fougnant: directeur di fougnaedjes arkeyolodjikes. Li mwaisse fougnant, Jean Plumier, a houkî des specialisses greks (C. Massaux).
Etimolodjeye : pårticipe prezintrece do viebe "fougnî"
| fougnatî [o.n.] onk k' apicive les fougnants, po rvinde leu pea. F. piégeur de taupes.
Etimolodjeye : cawete -î (avou candjmint d' voyale).
[candjî] Sourdants
- ↑ sinse calké do novea sinse e francès, diviè 1990
- ↑ sitindaedje di sinse espårdou pal gazete Li Chwès diviè 2000.
