Motî:djouxhire
Èn årtike di Wikipedia.
djouxhire [f.n.]
1. (vî mot d' cinsî). tere ki n' est nén tcherwêye po s' ripoizer èn an (sorlon on vî sistinme d' agriculteure did divant les ecråxhes tchimikes). Vinoz vinoz, bea efant Les soteas vos ratindèt Divins l' djouxhire cial djondant (Goethe, rat. pa. L. Bukens). Li tins a ståré totes ses eures Bén lon so les prés et l' djouxhire (F. Flaba). Tot s' rewale, on n' voet dedja pus çou k' est semé, çou k' est djouxhire. Flotche a flotche et sins fé nou brut, Li nivaye toume del bane do cir (H. Simon). On dit eto: trîxhe, waeret. F. jachère. >> leyî (cori) a djouxhire: èn nén tcherwer (ene tere), èn an u dpus. On dit eto: leyî cori a royes, leyî e trîxhe, leyî djus. >> li Djouxhire: no d' ene ancyinne plaece di Mårcin. >> forcrexhe a djouxhire: po ene djonne feye, divni viye, sins k' les galants riwaitexhe après. E leu lét, les wiyetes forcrexhént a djouxhire (E. Michel).
2. tere k' on n' coûtive pus, po n' nén aveur on sorprodujhaedje agricole. Estô do dner des subzides pol leyî cori des bounès teres a djouxhire, on-z î plantreut do soya, do golzå, des poes et ki sai dj' (J. Lahaye). F. jachère, friche volontaire.
Parintêye:
- Dipus d' racsegnes so les djouxhires.
- Dipus d' racsegnes sol metaedje e djouxhire des teres e l' Urope diviè 1985.
