Motî:djériver

Èn årtike di Wikipedia.

djériver (codjowaedje) [v.s.c.] djéryî (awè håsse d' on n' sait d' cwè a magnî, sins magnî did rén). F. manquer d'appétit, présenter de l'anorexie. Etimolodjeye: viebe djéryî, cawete -iveus. | djériveus, djériveuse [addj. & o.f.n.] ki djéreye tofer, copurade: a) onk (ene) ki vout awè çou k' les ôtes ont. Donea, çou n' esteut nén çou k' on pout dire, on må d' panse. Mins cwand k' on djåzéve di tchvås, i divneut djériveus (A. Lenfant). On dit eto: må-d'-panse, bediveus, pronneus. F. envieux, euse, jaloux, avide. b) onk (ene) ki n' sait nén çk' i vout po magnî mins ki n' magne did rén. C' est èn efant djériveus. On dit eto: nintiveus, malårdieus. F. chétif, maladif, rachitique, anorexique. | djériveuzmint [adv.] d' ene djériveuse manire. Riwaitî djériveuzmint lu bén do soçon, c' est ddja a mitan l' voler. rl a: bediveuzmint. F. avidement, voracement, gloutonnement. Etimolodjeye: adviebe fwait so l' addjectif djériveus, 2000. | djériveusté [f.n.] defåt do djériveus. F. avidité, cupidité, rapacité. Etimolodjeye: fwait so l' addjectif djériveus, avou l' cawete -té, 2000.