Motî:dimorer

Èn årtike di Wikipedia.

dimorer / dmorer (codjowaedje)

I. [v.s.c.]

1. aveur si måjhone, si lodjisse. I dmorèt a Brussele dispu ene tchôde. F. demeurer, habiter, vivre.

2. èn nén candjî. Bén i dmeure mo djonne. F. demeurer, rester.

3. lodjî on moumint a. Il î ont dmoré sacwants moes. rl a: sodjourner. F. séjourner.

II. [v.s.dj.] n' aveur pus ki (dins ene sostraccion, cwand on-z a tot rsaetchî). Deus foû d' shijh, cwè çk' i dmeure ? rl a: dimani. F. rester.

Disfondowes: dimorer / nmorer, dumèrer / n'mèrer, dèmèrè / n'mèrè.

| dimorance / dmorance [o.n.]

1. plaece k' on-z î dmeure. Li tîxhon "walha heim", k' a dné ene cåkêye di nos d' viyaedjes, ça vout dire "dimorance des Walons". Nassogne esteut, do tins des Romins, ene dimorance des impreurs cwand i vnént tchessî l' årok ou l' singlé e l' Årdene (E. Perault). Vos ploz todi vni cial al poite di fier et braire li fameus mot ki drouve nosse dimorance (Guillaume Smal). rl a: lodjisse. F. résidence, habitation, logement.

2. tins k' on dmeure ene sadju. Ene dimeye-pinsion, c' est l' payaedje del dimorance en èn otel avou li ddjuner eyet l' soper. F. séjour. dimoraedje (måjhon)

3. (mot d' djeyografe) manire ki les måjhons si stramèt sol payis. F. habitat. >> sitårêye° dimorance.

| dimorant, dimorante / dmorant, dmorante [o.f.n.] li ci (cene) ki dmeure ene sadju.

| dimoraedje / dmoraedje [o.n.] plaeces po-z î dmorer (î lodjî). C' est ene måjhone k' i gn aveut deus dmoraedjes (J.M. Pierret). rl a: djîsse, lodjisse, lodjmint, cwårtî. F. logement, appartement.