Motî:anea
Èn årtike di Wikipedia.
anea [o.n.]
1. rond d' fier, di keuve, di bwès. Elle a rmetou des aneas a ses gordenes. F. anneau. Ingl, Ny, Alm. ring. >> anea d' clés: anea wice ki les clés pindèt F. trousseau de clefs. >> coûsse ås aneas: djeu k' on saye di dispinde, tot corant tant k' on pout d' aneas pindous après des crotchets. >> djeu d' anea: djeu wice k' on saye di hiner des aneas d' bwès so ene plantche avou des clås, des couteas plantés, u après des botayes. >> anea d' torea: (mot d' acleveu) rond d' fier k' on mete å nez des gayets po s' endè polou rinde mwaisse. >> anea d' chore: (mot d' batlî) rond d' fier ki rastént l' chore. >> lever l' anea: (mot d' verî) si djoker d' ovrer (gn aveut èn anea d' fier dins les pots des verîs, et cwand l' pot esteut vude, i cwitént l' verreye, tot rpoirtant leu pot avou l' anea). rl a: leyî ouve. >> A-anea: A-bole (å) >> anea d' waibes: (mot d' éndjolisse) waibes Etrernete raloyeyes direk ene a l' ôte, k' on pout catoû-naivyî dsu. Vinoz catoû-naivyî so l' anea des waibes waloncåzantes. Ingl. webring.
2. bague (k' on mete e s' doet). Les coines del gade rilujhént come des féns noûs aneas d' keuve (J. Gelinne). >> Ni mete måy a t' doet èn anea trop stroet: N' atchete nén al croye, n' epronte nén çou k' to n' sårès payî. Franwal: ahåyant po: "ne pas vivre au-dessus de ses moyens".
3. sôre di bague k' i gn a sol bodje di sacwants åbussons, et ki provént do displacaedje do tchapea cwand l' åbusson crexhe. Po ricnoxhe les tchampions des bwès, todi bén rloukî s' il ont èn anea !
Disfondowes: ania, agna, anê, ènê, onê.
Etimolodjeye: latén annellus.
Omofone coinrece:
