Motî:årvô
Èn årtike di Wikipedia.
årvô [o.n.] plaece avou on bastixhaedje e cogne d' air. F. arche.; copurade: 1. tchapistrea d' ene eglijhe. I s' a stî mete a l' ahoute dizo l' årvô et leyî passer l' plouve. rl a: poice. F. porche. 2. air e maçonreye a l' intrêye d' ene rouwale, ki passe dizo l' astaedje d' ene måjhon, u po on rû passer dizo on molén. Les amoreus dimorént des eures e l' årvô. F. passage voûté. 3. poice, plaece dins ene eglijhe, on palås, ene abeye, avou on plafond en air. Il aveut fwait l' plan do magazin: les buros estént dins des ptits årvôs å fond. F. arc, voûte, volute. 4. årvô d' cåve: pitit tchapistrea a l' intrêye d' ene cåve ki rexhe direk divant l' ouxh. I tnént botike e l' årvô. Disfondowes: aurvô, arvô, ârvô. Disfondowes: mot ad' acolaedje no (air) + no (vô). | årvolou, owe [addj.] 1. k' a l' cogne d' èn årvô. 2. k' a les djambes ki ployèt, ki n' tént waire so ses pates. On dit eto: cron, crombin, halcrosse. F. bancal, arqué. 3. (imådjreçmint) broxhûle, må aclevé (êye), roufrouf, minteu(se). Il est trop årvolou; i n' fwait nén åjhey viker avou lu. C' est èn årvolou, i n' fwait nén a s' fiyî a çou k' i raconte. F. bourru(e), brutal(e), brusque, arrogant(e), évaporé(e). Disfondowes: aurvolu, ârvolou, aurvolou, owe.
deus årvôs do molén d' Mont-l'-Ban, po l' Aiwe di Tcherin passer dizo l' måjhon (poirtraits saetchîs pa J. Adam).