Лоиқ Шералӣ

Аз Википедиа

Лоиқ Шералӣ (Хатти ниёгон: لایق شیرعلی) - шоири барҷастаи Тоҷик.Лоиқ Шералӣ 20 майи соли 1941 дар деҳаи Мазори Шарифи ноҳияи Панҷакенти вилояти Суғд дар оилаи колхозчӣ ба дунё омадааст. Ӯ баъди хатми мактаби деҳааш ба омӯзишгоҳӣ педагогии шаҳри Панҷакент дохил шуда онро хатм мекунад.Баъд ба факултаи таъриху филологияи иниститути педагоги давлатии Душанбе ба номи Т. Г. Шевченко (ҳозира Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Қандил Ҷӯраев)дохил мешавад ва онро соли 1961 хатм мекунад.

Бузургии Лоиқ дар он аст, ки ашъори сурудааш ҳамагӣ ҳамнавои дили мардуми оддӣ, таъсирбахш ва хеле зиёд ширину равонанд. Меҳри Лоиқ ва муҳаббат ба шеъри баландпояи ӯ кай ҳост, ки марзи Тоҷикистон ва дигар кишварҳои форсигӯйро убур намуда, берунтару фарохтар доман афкандааст.

Пок дорем номи некаш дар ҳаёт,

Рӯҳи покаш кош норо ҳат мабод.

Пок омад, пок рафту пок зист,

Сабзаи сабзи мазораш рамзи чист?...

[вироиш] Намунае аз эҷодиёти шоир

Сухане ҳеҷ на аз фарри каёнӣ гуфтем,
Ту бадахшонӣ, хуҷандӣ, хуталонӣ гуфтем,
Ту самарқандӣ, зарафшонӣ, вахонӣ гуфтем,
Ту бухорӣ, ту ҳисорӣ, ту фулонӣ гуфтем.

Чунки бегонапарастем, амон аз ману ту!
Сусту бемояву пастем, амон аз ману ту!

Дод, сад дод аз ин хидмати фарзандии мо.
Оҳ, сад оҳ аз ин хешиву пайвандии мо.
Ёфт чун рахна ба девори маҳалбандии мо,
Бехирад тохт ба авранги “хирадмандии” мо!

Баски авранг надорем, амон аз ману ту,
Фаҳми аржанг надорем, амон аз ману ту!