Zespół Tietzego

Z Wikipedii

Nie należy mylić z zespołem Tietza

Zespół Tietzego (ang. Tietze's syndrome) – choroba przebiegająca z zapaleniem jednego lub więcej stawów żebrowo-chrząstkowych przebiegająca z bolesnym obrzękiem. Choroba występuje zwykle po 40. roku życia i zwykle dotyczy tylko jednego stawu, najczęściej drugiego lub trzeciego. Powoduje powstanie bólu na przedniej powierzchni klatki piersiowej i może promieniować do barku i ramion, dlatego może być pomylona ze stenokardią i sugerować zawał mięśnia serca. Ból w przebiegu zespołu Tietzego nasila się przy kichaniu, kaszlu i skrętnych ruchach tułowia.

Termin zapalenie chrząstek żebrowych (łac. costochondritis) jest niekiedy wymiennie stosowany z określeniem zespołu Tietzego lub do określenia stanu zapalnego chrząstek żebrowych bez ich obrzmienia. W sensie stricte medycznym, zapalenie chrząstek żebrowych przebiega z zajęciem wielu chrząstek, z przewagą zajęcia trzeciego, czwartego i piątego stawu żebrowo-chrząstkowego i występuje częściej u kobiet.

Leczenie polega na stosowaniu niesterydowych leków przeciwzapalnych w postaci doustnej lub miejscowego w formie maści.

Chorobę jako pierwszy opisał niemiecki chirurg Alexander Tietze (1864-1927), stąd jej nazwa.

[edytuj] Bibliografia

• Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 15. ISBN 83-7430-031-0. 

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Tietze's syndrome w bazie Who Named It