Złożenie funkcji
Z Wikipedii
Spis treści |
Złożenie (superpozycja) funkcji – funkcja zwracająca wartość pewnej funkcji w punkcie zadanym za pomocą innej.
[edytuj] Definicja
Niech oraz będą dowolnymi funkcjami. Ich złożeniem nazywamy funkcję taką, że
- .
Funkcje f oraz g nazywa się funkcjami składanymi, zaś h nosi również nazwę funkcji złożonej.
Składanie dwóch funkcji można traktować jako operator dwuargumentowy, oznaczany . Dla powyższych funkcji
- ,
zatem
- .
[edytuj] Własności
Łączność operatora składania oznacza, że , czyli złożenie funkcji nie zależy od kolejności obliczania kolejnych złożeń. Stąd uprawniony jest zapis .
Z istnienia złożenia nie wynika istnienie . Jest to możliwe wtedy, gdy zbiór X jest tożsamy z Z. Mamy wówczas , w takim przypadku na ogół różni się od funkcji .
[edytuj] Przykład
Niech i . Wtedy
- , natomiast
- .
Widać, iż jest inna niż .
[edytuj] Struktura grupy
Operacja składania funkcji jest jednym z najważniejszych działań na funkcjach: na wielu interesujących matematyków zbiorach funkcji w naturalny sposób określa ona strukturę półgrupy lub grupy. Przykłady:
- ΣX, czyli grupa symetryczna danego zbioru X, oznaczana również przez SX albo , czyli grupa wszystkich bijekcji .
- Zbiór wszystkich odwzorowań jest połgrupą, a nawet monoidem, w którym rolę elementu neutralnego pełni odwzorowanie tożsamościowe.
[edytuj] Składanie funkcji samej ze sobą
Jeżeli , to można wykonać złożenie f samą ze sobą – otrzymaną funkcję oznacza się zazwyczaj f2. Analogicznie, , itd. Takie wielokrotne składanie nazywa się iteracją.
Dodatkowo funkcję f, dla której nazywamy inwolucją.
Tradycyjnie f2 jest czasami rozumiane w inny sposób: mianowicie jako zwykły iloczyn funkcji (lub iloczyn punktowy), czyli . W szczególności umowa ta dotyczy funkcji trygonometrycznych, np. we wzorze: sin2x + cos2x = 1 zapis sin2x oznacza właśnie . Choć zaleca się zapis nawiasowy, to zwykle nie prowadzi to jednak do większych nieporozumień.