Wzmacniacz selektywny
Z Wikipedii
Wzmacniacze selektywne służą wzmacnianiu sygnałów w ściśle określonym paśmie częstotliwości przy jednoczesnym dużym tłumieniu sygnałów poza pasmem.
Głównym zastosowaniem wzmacniaczy selektywnych są urządzenia odbiorcze (radiowe, telewizyjne, radarowe), analogowe systemy telekomunikacyjne, modemy, filtracja sygnałów pomiarowych.
Głównymi elementami stosowanymi w różnego rodzaju wzmacniaczach selektywnych (sposób konstrukcji zależy od wzmocnienia i zakresu częstotliwości) są tranzystory bipolarne, MOS, MESFET, HEMT, wzmacniacze operacyjne, obwody LC, RC, linie długie, filtry piezoelektryczne i cyfrowe układy filtracji.
Głównymi parametrami wzmacniaczy selektywnych są:
- częstotliwość środkowa
- górna częstotliwość graniczna
- szerokość pasma przepustowego
- współczynniki prostokątności p3/20 i p6/60
- skuteczne wzmocnienie mocy
- impedancje – wejściowa i wyjściowa
- współczynnik szumów
- dynamika (stosunek maksymalnej mocy wyjściowej do mocy szumów własnych)
- wzmocnienie różnicowe i sumacyjne
- stałość wzmocnienia
- rezystancja wejściowa i sumacyjna
- rezystancja wyjściowa
- maxymalna szybkość narastania impulsu wejściowego
- zniekształcenia sygnału
- opóźnienie grupowe (dla wzmacniaczy sygnałów z modulacją lub sygnałów impulsowych)
Wzmacniacze selektywne dzielą się na wzmacniacze bezindukcyjne (inaczej filtry aktywne) oraz wzmacniacze wielkiej częstotliwości z obwodami LC lub filtrami piezoelektrycznymi. Granica między tymi dwoma rodzajami wzmacniaczy nie jest dokładnie określona. Przyjmuje się, że współczesne filtry aktywne są stosowane do częstotliwości 1 MHz, a wzmacniacze wielkiej częstotliwości od 150 kHz.
Najprostszym wzmacniaczem selektywnym jest obwód rezonansowy LC.
