Wysoczyzna Bełchatowska
Z Wikipedii
Wysoczyzna Bełchatowska | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski |
Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
Makroregion | Wzniesienia Południowomazowieckie |
Mezoregion | Wysoczyzna Bełchatowska |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: województwo łódzkie |
Wysoczyzna Bełchatowska (318.81) - kraina geograficzna w południowej części Niziny Mazowieckiej, na obszarze Wzniesień Południowomazowieckich. Na północy graniczy z Wzniesieniami Łódzkimi, na zachodzie z Wysoczyzną Łaską, oraz Kotliną Szczercowską, a na wschodzie z Równiną Piotrkowską.
[edytuj] Ukształtowanie Powierzchni
Krajobraz wysoczyzny stanowi falista równina z ciągiem ostańcowych wzgórz morenowych, powstałych w czasie Stadiału Warty. Najwyższe wzniesienie znajduje się w okolicach Tuszyna i osiąga wysokość 289 m n.p.m.
[edytuj] Wody
Zachodnia część wysoczyzny jest odwadniana przez rzekę Widawkę, na jej terenie mają swoje źródła rzeki Rakówka i Ścichawka. Przez teren wysoczyzny przebiega dział wodny pomiędzy dorzeczami Wisły i Odry.
[edytuj] Ludność i gospodarka
Głównymi miastami są Bełchatów, Tuszyn i Kamieńsk.
Wysoczyzna Bełchatowska • Wzniesienia Łódzkie • Wysoczyzna Rawska • Równina Piotrkowska • Dolina Białobrzeska • Równina Radomska