Woskowina
Z Wikipedii
.jpg/200px-Earwax_on_swab_(uv).jpg)
Wosk uszny, znany także pod medycznym terminem woskowina (łac. cerumen) – żółtawa, woskowata substancja wydzielana w przewodzie słuchowym zewnętrznym człowieka i wielu innych ssaków. Odgrywa znaczącą rolę w oczyszczaniu i nawilżaniu przewodu słuchowego zewnętrznego oraz zapewnia ochronę przed niektórymi bakteriami, grzybami i insektami. Jest mieszaniną lepkiej wydzieliny gruczołów łojowych i mniej lepkiej ze zmodyfikowanych apokrynowych gruczołów potowych[1]. Głównym składnikami są końcowe produkty szlaku mewalonianowego: skwalen, lanosterol i cholesterol. Woskowinę należy regularnie, w miarę możliwości usuwać z wnętrza ucha. Inaczej mogą powstać tak zwane "koreczki",które mogą spowodować ból lub ograniczony słuch[potrzebne źródło]. Genetycznie zdeterminowane są 2 rodzaje woskowiny:
- Wilgotna - koloru od miodowego do ciemnobrązowego. Jest cechą dominującą i występuje u większości Białych i Murzynów.
- Sucha - szara i łuszcząca się jest cechą recesywną i występuje u większości Indian i Azjatów[2].
Zróżnicowanie to wiązane jest ze zmianą pojedynczego nukleotydu (SNP) w genie transportera kasety wiążącej ATP C11. Innym skutkiem tej mutacji jest zmniejszona potliwość, co, jak przypuszcza się, mogło być korzystne w chłodnym klimacie, w którym żyli przodkowie Indian i mieszkańców Dalekiego Wschodu[3].
Oczyszczanie przewodu słuchowego jest wynikiem działania, jak taśmociąg, migracji nabłonka i jest wspomagane ruchami żuchwy[4]. Komórki powstałe w centrum błony bębenkowej (łac. umbo - wypukłość) migrują na zewnątrz, w tempie równym rośnięciu paznokci, do ścian przewodu słuchowego i przyspieszają w kierunku ujścia przewodu. Razem z woskowiną transportowane są zanieczyszczenia jakie gromadzą się w przewodzie. Ruchy żuchwy przemieszczają zanieczyszczenia przylegające do ścian, zwiększając prawdopodobieństwo wypadnięcia zanieczyszczeń.
Duże ilość woskowiny mogą blokować drogę dźwiękowi w przewodzie słuchowym powodując głuchotę przewodzeniową. Przeciwdziała temu żucie gumy. Gdy to nie wystarcza, to 95% lekarzy rodzinnych w Edynburgu zleca przepłukiwanie strzykawką pielęgniarkom, co skutkuje powikłaniami u 38% pacjentów[5]. Łyżeczkowanie jest stosowane częściej przez otolaryngologów, gdy materiał nie przylega do skóry przewodu.
Przed usunięciem woskowiny zazwyczaj potrzeba ją zmiękczyć za pomocą roztworu, 2 - 3 razy dziennie, przez kilka dni przed zabiegiem[6]. Najpowszechniejszy domowym takim środkiem jest oliwa[7]. 10% roztwór sody jest skuteczniejszy od kilku specjalnych preparatów i płynów organicznych w tym oliwy[8].
Przypisy
- ↑ Alvord LS, Farmer BL: Anatomy and orientation of the human external ear J. Am. Acad. Audiol. 1997, 8(6):383-90.
- ↑ Overfield T. (1985). Biologic Variation in Health and Illness: Race, Age, and Sex Differences. Menlo Park, CA, USA: Addison-Wesley Publishing. ISBN 0-201-12810-1
- ↑ Yoshiura KI., et al. (29 January 2006). A SNP in the ABCC11 gene is the determinant of human earwax type. Nat. Genet.
- ↑ Alberti PWRM. (1964). Epithelial migration on the tympanic membrane. J. Laryngol. Otol. 78: 808-830
- ↑ Sharp JF, Wilson JA, Ross L, Barr-Hamilton RM. (1990). Ear wax removal: A survey of current practice. Br. Med. J. 301 (6763): 1251-1253. PubMed
- ↑ Wilson PL, Roeser RJ (1997). Cerumen management: professional issues and techniques J. Am. Acad. Audiol. 8 (6): 421-430
- ↑ Fraser JG. (1970). The efficacy of wax solvents, in vitro studies and clinical trial. J. Laryngol. Otol. 84 (10): 1055-1064
- ↑ Robinson AC, Hawke M. (1989). The efficacy of ceruminolytics: everything old is new again. J. Otolaryngol. 18 (6): 263-267
