William Collins

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

William Collins, ur. 25 grudnia 1721 w Chichester, zm. 12 czerwca 1759 tamże. Jest drugim, po Thomasie Grayu, ważnym angielskim poetą tworzącym w poł. XVIII wieku.

Urodził się w Chichester w pd. Anglii. Miał dwie siostry: Anny i Elizabeth, która odziedziczyła imię po matce. Jego ojciec był kapelusznikiem. Rozpoczął naukę w szkole w Chichester, potem uczył się od 1733 r. w szkole w Winchester i studiował w Queen's College (1740-1743) i Magdalene College (1741-1743) w Oxfordzie. Po ukończeniu szkoły przeniósł się do Londynu (1744), by tam spróbować swoich sił jako poeta.

W wieku 17 lat opublikował swoje pierwsze dzieło Persian Eclogues (1742). Wraz z przyjacielem Josephem Wortonem opublikował w 1746 r. Odes on Several Descriptive and Allegoriacal Subjects (Ody do kilku opisowych i alegorycznych tematów), które nie spotkały się z pozytywnym przyjęciem, co spowodowało, że poeta załamał się i zaczął miewać stany depresyjne. Powodem niedocenienia twórczości poety było jej niezrozumienie – jego poezja wyraźnie odstawała od ówczesnej konwencji augustiańskiej, skłaniając się w stronę romantycznej generacji Aleksandra Pope'a. Rok po śmierci swojego przyjaciela napisał upamiętniającą go odę Ode on the Death of Thomson (Oda na śmierć Thompsona, 1749).

W pochówku swojego ojca w 1744 roku był bezrobotny i zadłużony. Poznał wtedy dra Johnsona, który zaproponował mu przetłumaczenie poezji Arystotelesa. Collins początkowo zgodził się, jednak szybko wycofał z deklaracji. Wpływ na jego decyzję miał spadek wysokości 2 tys. franków, jaki otrzymał po śmierci wuja, co pozwoliło mu na spłatę długów i odbycie kilku podróży po Europie. Jednak stan psychiczny poety stale się pogarszał. Ataki depresji apogeum osiągnęły w 1750 r. w czasie podróży po Francji. Rok później stwierdzono u Collinsa chorobę psychiczną, która wraz z upływem lat coraz bardziej wyniszczała ciało i umysł poety, co w konsekwencji doprowadziło do jego śmierci. Jego ostatnim niedokończonym dziełem była Ode on the Popular Superstitions of the Highlands (1750), która została odnaleziona po wielu latach przez dra Alexandra Carlyle'a.

Twórczość Williama Collinsa została doceniona dopiero przez następne pokolenia, które uznały go za jednego z najwybitniejszych angielskich poetów XVIII wieku. Jego najważniejszym dziełem były Ode to Evening i The Passions, które zdaniem jego wielbicieli będą żyły tak długo, jak długo przetrwa język. Zmarł w wieku 38 lat i został pochowany w St. Andrew's Church w Chichester. Ostatnie lata życia poeta spędził w domu siostry w rodzinnym Chichester.