White Scars
Z Wikipedii
White Scars ( pl.Białe Blizny) – legion Space Marines osadzony w mitycznym świecie Warhammer 40000. W przypadku tego legionu inspiracją dla twórców była jak się zdaje kultura Mongołów i historia ich starcia z cesarskimi Chinami w epoce średniowiecza. Białe Blizny są wysoce mobilną jednostką bojową, uważaną za ekspertów w taktyce „uderz i uciekaj”.
Spis treści |
[edytuj] Historia powstania
Apokryfy ze Skaros nie mówią wiele na temat zakonu Białych Blizn i większość informacji o tym zakonie pochodzi od jego członków. Patriarchą legionu Białych Blizn był Jaghatai Khan. Tak jak pozostali „synowie imperatora” zniknął on w tajemniczych okolicznościach z laboratorium, gdzie prowadzono Projekt Patriarcha. Trafił on na planetę figurującą w imperialnych kronikach jako Mundus Planus, a przez jej mieszkańców nazywaną Chogoris, znajdującą się w sektorze Segmentus Pacificus. Jest to po dziś dzień urodzajna planeta, pokryta rozległymi stepami, pasmami niskich masywów górskich i poprzecinana morzami. Za czasów Wielkiej Krucjaty zamieszkujący planetę potomkowie ludzkich kolonistów znajdowali się na poziomie późnego ziemskiego średniowiecza, posiadając już wiedzę na temat prochu. Władzę nad planetą sprawowała arystokratyczna kasta wojowników, którą kierował ich władca- Palatine.
Dzieje legionu Białych Blizn rozpoczynają się wraz z przybyciem na Chogoris małego Jaghatai Khana. Na zachód od państwa rządzonego przez Palatine znajdowała się kraina stepów zamieszkana przez wojowniczych koczowników. Doskonali łucznicy i jeźdźcy od setek lat przemierzali stepy, na zimę chroniąc się w masywie Khum Karta kryjącym obszerne górskie kotliny. Koczownicy podzieleni na klany toczyli między sobą nieustanne wojny. Armie Palatine, nigdy nie skierowały się w ten rejon, ponieważ władca uważał je za bezużyteczne. Często jednak chogoriańscy arystokraci udawali się na stepy, aby polować na koczowników, czyniąc z nich potem niewolników lub po prostu mordując ich dla sportu. Zachowane zapiski pozwalają domniemywać, że praktykowane przez lud Palatine krwawe rytuały i ceremonie, były formą czczenia mrocznych bóstw chaosu.
Historia Jaghatai Khana rozpoczyna się nieopodal rzeki Quonon, kiedy to Ong Khan, przywódca małego plemienia Talskar odnalazł niezwykłe dziecko. Malcu nadano imię Jaghatai. Mity twierdzą że już w dzieciństwie Patriarcha miał „ogień w oczach” co w żargonie nomadów oznacza wielkiego wojownika. Mówi się również, że inne plemiona nienawidziły Patriarchy, ponieważ potrafił on patrzeć poza plemienne podziały. Księga spisana przez jednego z generałów Khana Obedei’a nazwana „Wielki Khan z Quan Zhou” wspomina o wydarzeniu które na wiele lat ukształtowało młodego Patriarchę. Wojownicy z plemienia Kurayed schwytali w zasadzkę i zamordowali przybranego ojca Jaghatai Khana i wielu jego ludzi. Młody Patriarcha pomścił śmierć ojca prowadząc wyprawę odwetową, która doszczętnie wyniszczyła klan Kurayed. W morderczym szale wymordowano całe plemię, do ostatniego mężczyzny, kobiety i dziecka. Sam Jaghatai wykąpał się w krwi swych wrogów, a głowę przywódcy klanu Kurayed wbił na czubek swego namiotu. To ostatecznie ukształtowało Patriarchę czyniąc z niego człowieka o okrutnym kodeksie honorowym, mającym tylko jeden cel w życiu- zjednoczenie wszystkich mieszkańców stepów, aby taka rzeź już nigdy się nie powtórzyła.
Wkrótce nowy wódz klanu Talskar poprowadził swój lud do zwycięskiej wojny z innymi szczepami. Każdy pokonany klan wchłaniany był przez armię Jaghatai. Jego sława i wojenny kunszt przyciągały do niego szczepy równie skutecznie co strach przed jego gniewem. Członkowie tych samych plemion wcielani byli do różnych oddziałów, aby nauczyć ich lojalności tylko wobec stepowego narodu i Jaghatai Khana, a nie poszczególnych klanów.
W 10 lat po zniszczeniu Kurayed Patriarcha wraz z kilkutysięcznym oddziałem podczas powrotu do zimowych kwater znalazł się pod lawiną, która zmiotła ich ze zbocza góry. Uznano że Khan poniósł śmierć i plemiona po odprawieniu żałobnych ceremonii ruszyły na zimowe leża. Jaghatai Khan jednak przeżył. Chogoriańskie kroniki mówią, że w tym czasie w góry wyruszyła wyprawa myśliwska prowadzona przez jedynego syna Palatine. Natrafiwszy na rannego koczownika rozpoczęła polowanie. Nie wiadomo co dokładnie się wydarzyło, ale z gór wrócił tylko jeden strasznie okaleczony uczestnik wyprawy, przywożąc ze sobą odciętą głowę syna Palatine i wiadomość, że lud stepów przestał należeć do władcy Chogoris.
Gdy tylko spłynęły pierwsze śniegi rozwścieczony Palatine ruszył na stepy, aby ukarać morderców swego syna. Armie spotkały się w Dolinie Khanów Lon-Suen. Patriarcha wykorzystał naturalną szybkość i zwinność swych oddziałów, aby osaczyć i zniszczyć ciężkozbrojne oddziały władcy. Przeznaczona głównie do walki wręcz powolna piechota Palatine znalazła się w identycznej sytuacji jak rzymska piechota pod Carrhae w starciu z Sasanidzkimi wojownikami na starożytnej Ziemi. Tak samo jak armia Marka Krassusa wojsko Palatine zostało dosłownie wyrżnięte przez bezustannie atakujące masy konnych łuczników. Bitwa trwała cały dzień i całą noc, wreszcie Palatine wraz z gromadką wojowników przedarł się przez zastępy nomadów i umknął do stolicy. Kwiat armii Chogoris utonął we własnej krwi. Zebrani na pobitewnej naradzie przywódcy szczepów i szamani zwani Widzącymi Poprzez Burzę olśnieni tym niesamowitym zwycięstwem obwołali Patriarchę Wielkim Khanem.
Jaghatai Khan nie poprzestał na tym sukcesie i poprowadził inwazję na kraj najeźdźców. Jego konna armia podzielona na trzy części wdarła się głęboko we wrogi kraj paląc i mordując lud Palatine’a. Czwartą kolumnę poprowadził osobiście Patriarcha i jego ulubiony generał Subedei. Przeszła ona przez pustynię Kuzil Quan- obszar uważany za nie do przejścia. Oddział uderzając całkowicie z zaskoczenia zaatakował imperialny garnizon w Kushabie i wyciął go w pień. Pozostałe miasta pograniczne padły równie szybko. Chogoriańscy historycy pisali później o setkach ciał zaścielających ulice spustoszonych miast, płonących polach i strasznym losie tych, którzy wpadli w ręce wojowników Khana.
Przez następne lata armie Khana grasowały po imperium paląc i niszcząc. Najlepsze armie Palatine były masakrowane, miasta plądrowane i palone. Metropolie leżące na drodze bezlitosnych najeźdźców miały tylko dwa wyjścia: bezwarunkową kapitulację lub całkowitą anihilację. Niektóre źródła podają, że w najazdach zginęły miliony Chogorian i chociaż dane te wydają się zawyżone, niewątpliwie śmierć poniosło setki tysięcy obywateli imperium.
Wreszcie armia Patriarchy dotarła do stolicy imperium- Cophasty, gdzie ukrył się Palatine. Khan zażądał głowy swego wroga w zamian za oszczędzenie miasta. Po godzinie przerażeni możni spełnili żądanie Patriarchy przynosząc mu uciętą głowę władcy Chogoris. Państwo Khana obejmowało teraz całą planetę, tworząc największe imperium na powierzchni Mundus Planus. Nowy władca imperium wiedział jednak, że koczownikom nie są potrzebne dopiero co podbite ziemie i że pomimo doskonałej armii jego podwładni nie będą w stanie efektywnie rządzić nowymi terenami.
Khan zdusił ostatnie ogniska oporu na pół roku przed przybyciem Imperatora. Kiedy obaj spotkali się twarzą w twarz, Patriarcha pojął że stoi przed władcą ludzkości, osobą, która naprawdę może czuć się jego ojcem i uosabia wszystkie jego ideały. W swym pałacu Quan Zhou Jaghatai Khan na oczach wszystkich swoich generałów uklęknął i złożył przysięgę wierności Imperatorowi.
Według imperialnych kronik Khan był piątym odnalezionym Patriarchą, a członkowie jego legionu za znak honoru przyjęli rytualne blizny Talskarów, przecinające twarz od czoła do policzków, nadając sobie jednocześnie miano Białych Blizn (White Scars). Patriarcha opuścił planetę wraz z Imperatorem i wieloma ze swoich wojowników pozostawiając władzę nad Chogoris generałowi Obedei. Stosowana przez legion taktyka wojny błyskawicznej sprawdziła się w czasie Wielkiej Krucjaty, zaś w czasie Herezji Horusa Białe Blizny wzięły udział w bitwie o Ziemię, będąc jednym z pierwszych legionów wiernych Imperatorowi, jakie przybyły z odsieczą oblężonym na Terrze lojalistom.
Jaghatai Khan przewodził swym żołnierzom jeszcze 70 lat po upadku rebelii, po czym przepadł bez śladu w obszarze położonym niedaleko Maelstromu. Patriarcha postanowił uwolnić mieszkańców Mundus Planus porwanych przez Mrocznych Eldarów. W trakcie krwawej bitwy na Corusil V, Khan i jego Pierwsze Bractwo weszło w portal wiodący do mrocznej krainy, którą obcy nazywali swoim domem. Portal zamknął się wkrótce potem, uniemożliwiając pomoc Patriarsze. Legendy mówią, że w ten sposób Khan został zamknięty na wieczność w miejscu gdzie nie istnieje czas. Inne źródła twierdzą że statek Pariarchy przepadł w warpie w trakcie lotu przez niebezpieczny sektor Immaterium.
[edytuj] Świat macierzysty
Chogoris jest urodzajną planetą wciąż trwającą w stanie pół-feudalnym. Kiedy Jaghatai Khan odleciał, zjednoczeni nomadzi ponownie rozpadli się na feudalne plemiona, jakie istniały przed jego przybyciem. Uważa się, że intencją Patriarchy było, aby tak się stało, ponieważ zapewnia to zakonowi stały dopływ silnych rekrutów. Siedzibą Białych Blizn jest pałac Quan Zhou, który jest położony na najwyższej górze tego świata. Widzący Poprzez Burzę schodzą na niziny co 10 lat, aby obserwować walki plemion i wybrać najlepszych młodych wojowników- kandydatów na Kosmicznych Marine.
[edytuj] Organizacja
Najbardziej popularną formą społeczną na Chogoris jest plemię. Kiedy młody wojownik zostaje wybrany nowym Space Marine, lojalność wobec plemienia jest zastepowana lojalnością wobec Zakonu i Imperatora. Tak jak to czynił Khan, rekruci z różnych klanów są łączeni w jednolite oddziały. Każdy nowy oddział staje się częścią Bractwa- odpowiednika Kompanii w innych zakonach. Sam zakon z powodu wykorzystywanego stylu walki zorganizowany jest zupełnie odmiennie od pozostałych zakonów Space Marines
[edytuj] Doktryna Walki
Styl walki wypracowany pierwotnie przez nomadów dobrze służy Białym Bliznom od mileniów. Ich modus operandi składa się z błyskawicznych ataków typu „uderz i uciekaj” przeprowadzanym przez szybkie jednostki i stopniowe rozczłonkowywanie wroga na coraz mniejsze kawałki, nigdy nie pozwalając nieprzyjacielowi na druzgocącą odpowiedź. Białe Blizny używają dużej liczby motocykli Land Speeder i zestawów skoku (Jump Packs) w Drużynach Szturmowych, aby okaleczyć nieprzyjaciela i zniszczyć go w chwili jego największej słabości. Chociaż Blizny preferują walkę na odległość, w razie potrzeby nie stronią od walki wręcz i są w pełni zdolni do krwawych szturmów; a ich imię przeraża wrogów Imperium. Będąc jednostką w wysokim stopniu mobilną mają liczebnie większą proporcję oddziałów motocykli i szwadronów Land Speederów niż inne zakony. Znani są jako „urodzeni w siodle”, ponieważ żaden marine Białych Blizn nie ruszy do bitwy na własnych stopach, jeśli ma inny wybór. Białe Blizny używają dużych ilości sprzętu mechanicznego od Zestawów Skoku (Jump Packs) dla Szturmowych Marine, przez motory, ścigacze Land Speeder, transportery Rhino po czołgi Razorback i Land Raider kończąc na Thunderhawkach wsparcia (Gunships) i Lądownikach (Drop Pods).
Pomimo szerokiego wykorzystywania sprzętu pancernego Blizny uważają, że szybkość znaczy o wiele więcej niż pancerz i jeśli na polu bitwy to czołgi będą je opóźniać to wolą je zostawić niż stracić przez nie przewagę szybkości. Blizny nie posiadają także oddziałów Dewastatorów, a ich czołgi Predator nie mają bocznych sponsonów na uzbrojenie. Z tych samych powodów Blizny nie używają Dreadnoughtów, gdyż uważają że na polu bitwy są one zbyt wolne i nieruchawe. Co więcej żaden marine Białych Blizn nie chce być po śmiertelnym zranieniu „pochowany” w zimnym sarkofagu Dreadnoughta.
[edytuj] Zawołanie
Za Khana i Imperatora!
[edytuj] Barwy
Pancerze Białych Blizn mają głównie kolor biały z czerwonymi wykończeniami. To jedyna różnica w porównaniu z kolorem pancerzy używanym podczas Herezji Horusa. Godłem zakonu jest stylizowana błyskawica symbolizująca styl walki Białych Blizn oraz honorowe blizny zdobiące wszystkich marine zakonu.
