Wacław Hryniewicz

Z Wikipedii

Wacław Antoni Hryniewicz (ur. 23 lipca 1936 w Łomazach k. Białej Podlaskiej) - prof. dr hab., wybitny polski teolog, ekumenista, ksiądz katolicki, członek Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Studia:

1960-1966 - teologia dogmatyczna na KUL;
1963 - magister teologii;
1966 - doktor teologii;
1974 - habilitacja;
1975 - docent;
1984 - profesor nadzwyczajny;
1992 - profesor zwyczajny.

Śluby wieczyste - 1957.
Święcenia kapłańskie - 26 czerwca 1960.

Wacław Hryniewicz jest kierownikiem Katedry Teologii Prawosławnej i wykładowcą KUL. Współtwórca Instytutu Ekumenicznego KUL (1983); 1983-1997 zastępca kierownika tegoż Instytutu, a od 1997 do 2005 dyrektor Instytutu. Należy do Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem prawosławnym.

Wydał m.in. fundamentalną pracę pt. Chrystus nasza Pascha T. I-III (1982), oraz cykl książek poświęconych apokatastazie, które wzbudziły szerokie dyskusje w środowisku teologów katolickich: Nadzieja zbawienia dla wszystkich (1989), Dramat nadziei zbawienia (1996), "Nad przepaściami wiary" (2001), Chrześcijaństwo nadziei (2002), Nadzieja uczy inaczej (2003), Dlaczego głoszę nadzieję (2004),Bóg wszystkim we wszystkich. Ku eschatologii bez dualizmu (2005). Kroniką sporu wywołanego tezami ks. Hryniewicza jest książka Puste piekło? Spór wokół ks. Wacława Hryniewicza nadziei zbawienia dla wszystkich (2000, red. Józef Majewski). Opublikował ponadto kilka prac dotyczących ekumenizmu, m.in.. Kościoły siostrzane. Dialog katolicko-prawosławny 1980-1991 (1993), Bóg naszej nadziei. Szkice teologiczno-ekumeniczne, t. 1 (1989) i Hermeneutyka w dialogu. Szkice teologiczno-ekumeniczne, t. 2 (1998), Kościół jest jeden. Ekumeniczne nadzieje nowego stulecia (2004). Autor szeregu haseł w Encyklopedii Katolickiej. Stale współpracuje z Tygodnikiem Powszechnym.